bildungsroman, άκης παπαντώνης

 Διαβάζοντας τα ποιήματα του Άκη Παπαντώνη βυθίστηκα σε μνήμες μιας ολόκληρης ζωής. Ήταν εκεί τα μικρότερα αδέρφια, οι εκδρομές και τα τάπερ με τα φαγητά της μαμάς, τα ξέγνοιαστα καλοκαίρια με τα μακροβούτια, οι φιλίες, τα πρώτα καρδιοχτύπια, το πρώτο φιλί.  Ήταν η ενηλικίωση, οι επιλογές, οι συνέπειες, οι απώλειες, τα μαθήματα που διδάσκει η ζωή. 

Μνήμες που κουβαλά η γενιά μας, όσοι μεγαλώσαμε στην Ελλάδα του '80 και του' 90.  Μια ποιητική συλλογή καταγραφής συναισθημάτων, αλλαγών και μετάβασης.

 

"δεν είναι πώς δεν επιθυμώ

να μείνει κάτι για να με θυμούνται 

είναι που έχω ανάγκη 

κανείς και τίποτα 

να μη με κάνει να πιστέψω πώς 

υπάρχει δεύτερη ευκαιρία °

αρκεί εκείνη η εικόνα του

μικρού, στα οχτώ, να φεύγει 

πρώτη φορά μόνος επάνω στο ποδήλατο 

χωρίς βοηθητικές 

χωρίς το χέρι μου

να τον ζυγίζει "