Ζυθοποιείο μαργαριταριών, Jenny Hval

 

Η Τζο είναι μια νεαρή φοιτήτρια βιολογίας. Έφυγε από την πατρίδα της, τη Νορβηγία, και ήρθε στο Έιμπορν της Αγγλίας για τις σπουδές της. Στην αρχή μένει σε μια πανσιόν όπου φιλοξενούνται κι άλλοι φοιτητές μέχρι να βρουν δικό τους σπίτι.  Μια αγγελία την οδηγεί σ' ένα ανακαινισμένο παλιό εργοστάσιο, ένα ζυθοποιείο που έχει διαμορφωθεί σε υποτυπώδη κατοικία. Στον αχανή αυτό χώρο, λεπτοί τοίχοι από νοβοπάν οριοθετούν δωμάτια όπου η Τζο θα μοιραστεί με την Καράλ Τζόνστον, την ήδη υπάρχουσα ένοικο. Η Καράλ έχει τελειώσει τις σπουδές της και εργάζεται. Τα δύο κορίτσια γεμίζουν με την παρουσία τους έναν χώρο ανοίκειο, που τα διάφανα όρια του φέρνουν την οικειότητα μεταξύ τους.
Κάθε ήχος, κάθε κίνηση, κάθε ανάσα, αποκτούν άλλο βάρος, μεγενθύνονται και καταλαμβάνουν όλο το χώρο, εγείρουν όλες τις αισθήσεις.

"Τριγύρω μου άστραφταν ακόμα τα θραύσματα κάποιου ονείρου. Ο βόμβος του ψυγείου από τον κάτω όροφο ακουγόταν σαν κύματα που έσκαγαν πάνω στην ακτή."

Σ' έναν διαφορετικό παράδεισο, μήλα μισοφαγωμένα ή ακέραια, σαπίζουν, ο σκουρόχρωμος χυμός τους απλώνεται στις σελίδες.
Μύκητες αναπτύσσονται στην υγρασία του μπάνιου και μανιτάρια εμφανίζονται.
Το παλιό ζυθοποιείο μετατρέπεται σε όστρακο και μέσα του το ξένο σώμα μετασχηματίζεται σε μαργαριτάρι. Είναι ο τρόπος του να προστατευτεί από τον εισβολέα. Η Τζο ζει την ίδια μεταμόρφωση. 

"...ο ύπνος μου είναι γεμάτος μήλα και στο σκοτάδι το σώμα μου μεταμορφώνεται αργά και καρποφορεί : οι αμυγδαλές μου γίνονται κουκούτσια και τα πνευμόνια μου ο πυρήνας ενός μήλου.  Ονειρεύομαι λευκά λουλούδια να φυτρώνουν κάτω από τα νύχια μου, σαν μέσα από πάγο.  Λι ύστερα τα νύχια μου σκίζονται και ανοίγουν σαν μύδια και στη σάρκα των δαχτύλων μου υπάρχουν πολλά μικρά, κολλώδη μαργαριτάρια από φρούτα. "

Ανακαλύπτει το σώμα της μέσα από άλλα σώματα, ανακαλύπτει την σεξουαλική της ταυτότητα, όσα την αφυπνίζουν ερωτικά. Η ιδιωτικότητα αφανίζεται και μετατρέπεται σε εξοικείωση. Μια συμβίωση που θυμίζει σχέση ξενιστή και φιλοξενούμενου μικροοργανισμού. Με όρους βιολογίας και αλληγορίες, γραφή παραστατική, συμβολική, σκοτεινή και κάποιες φορές απόκοσμη, χτίζεται ένα ταξίδι στην εύρεση και διατήρηση του εαυτού, στην επίτευξη του "ανήκειν".

"Έξω από το σπίτι ο κόσμος ήταν στεγνός και φρέσκος και συνηθισμένος και δεν είχε σχέση με ό,τι αναπτυσσόταν μέσα στους τοίχους του ζυθοποιείου: κάτι υγρό, γυμνό από δέρμα, κάτι σιωπηρό."

Μετάφραση: Κρυστάλλη Γλυνιαδάκη