Μετάφραση: Ελένη Μπακοπούλου
Σε αυτή τη νουβέλα ο Τολστόι στήνει ένα πλήρες σκηνικό και σκιαγραφεί άρτια τους χαρακτήρες παρόλο που πρόκειται για ένα τόσο μικρής έκτασης ανάγνωσμα.
Η ανάγκη εκτόνωσης της γενετήσιας ανάγκης τονίζεται ως κάτι υγιές και ευεργετικό για τη σωματική και ψυχική ισορροπία σε μια εποχή άκρως συντηρητική και περιχαρακωμένη από θρησκόληπτες δοξασίες. Ως αμαρτία ορίζεται η απιστία.
Το ζωώδες ένστικτο, η χημεία που ενώνει δύο ανθρώπους, πόσο εύκολο είναι να τιθασευτεί; Ο Τολστόι τονίζει τη διαφορά μεταξύ πάθους και αγάπης και την απώλεια του μέτρου και του ελέγχου όταν οι ενδορφίνες ορίζουν τη συμπεριφορά μας. Ο ήρωας καταφεύγει σε δαιμονοποίηση ενστίκτων και ενεργειών που η λογική δεν μπορεί να αιτιολογήσει.
Προβάλλει εκτός εαυτού του όσα δεν μπορεί να αντιμετωπίσει και η άλογη κρίση οδηγεί σε ακραίες λύσεις.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου