Οι σκιές της Κλυταιμνήστρας, Μάνος Κοντολέων

Αφηγητές του αρχαίου δράματος, μητέρα και γιος, Κλυταιμνήστρα και Ορέστης. Η συζυγοκτόνος και ο μητροκτόνος. Θύμα και θύτης,  οι δύο πλευρές του ίδιου νομίσματος.
Η γυναίκα που μεγαλώνει και εκπαιδεύεται να υποτάσσεται, να ζει στη σκιά των ανδρών,  πατέρα, αδερφού, συζύγου, γιου.

"Θεοί,  άρχοντες, στρατιώτες, γεωργοί...όλοι τους μια μόνο ταυτότητα υπηρετούν...Αυτή του γένους τους!...Όλοι άνδρες!...Πάντα ένας ανήρ θα μας προσδιορίζει;
Οι γυναίκες-το λησμόνησες;- είναι που γεννάνε τους άνδρες... Ερεβώδης πράξη-για όλες μας το ίδιο ανερμάτιστη..."

Οι επιθυμίες της που καταπνίγονται και γίνονται σκιές του εαυτού της. Ο πόνος μιας θυσίας για εξουσία, ο θυμός της απιστίας, η επιθυμία για εκδίκηση. Οι σκιές  γιγαντώνονται, συναντούν τη φιλοδοξία και βάφονται κόκκινες, το χρώμα του αίματος.
"Οι φιλοδοξίες εισχωρούν ως μικρόβια σε οργανισμούς που έλκονται από το άρχειν, και η Κλυταιμνήστρα, έστω και με μια καθυστέρηση, μολύνθηκε κι αυτή. "

Ο γιος που μεγαλώνει στη σκιά του πατέρα, εκπαιδεύεται να γίνει διάδοχος,  κατακτητής,  εξουσιαστής, βγάζοντας μια κραυγή: "Ανήρ ειμί."
Ο οίκος των Ατρειδών στην σκιά μιας κατάρας,  μιας μοίρας δυσοίωνης.
Ο γιος που σκότωσε την ίδια του τη μάνα, τη φόνισσα του πατέρα,  τη σφετερίστρια του θρόνου,  τη γυναίκα που αψίφησε τον άνδρα, υπακούοντας στο καθήκον του, σε όσα οι άνθρωποι είχαν για αυτόν ορίσει.
" Θύτης, ναι - φόνευσα.
Μα και θύμα - χρησιμοποιήθηκα. Ένα παιδί-πιόνι σε ζατρίκιον θανάτου."
Ο συγγραφέας μας δίνει όλες τις παραμέτρους της τραγωδίας,  τις σκέψεις και την ψυχοσύνθεση των χαρακτήρων, το κοινωνικό υπόβαθρο και τις επιταγές της εποχής. Ο θρόνος δίνει ισχύ,  προσφέρει εξουσία, μα επιβάλλει συμπεριφορές,  φέρει κανόνες υποταγής και καταστολής συναισθημάτων, κι ο άνθρωπος παλεύει  και επιβάλλει το "πρέπει" στο "επιθυμώ".