ΣΤΗ ΦΩΛΙΑ ΤΟΥ ΙΠΠΟΚΑΜΠΟΥ, ΕΥΤΥΧΙΑ ΓΙΑΝΝΑΚΗ

Μετά από τρία χρόνια εκτός υπηρεσίας, ο Αστυνόμος Χάρης Κόκκινος επιστρέφει και αναλαμβάνει εκ νέου τη διεύθυνση του Τμήματος Εγκλημάτων κατά της Ζωής.
Στην πισίνα του πολυτελούς διαμερίσματος του γνωστού ζωγράφου Γιώργου Δελλή, βρίσκεται νεκρή η πρώην σύζυγος του, Ζωή Μαυρίδη, μαχόμενη δημοσιογράφος.
Ο Δελλής είναι εξαφανισμένος. Οι ύποπτοι για τον φόνο πολλοί,  μιας και η Μαυρίδη δεν δίσταζε να ξεσκεπάζει απάτες και σκάνδαλα όπου εμπλέκονταν άνθρωποι ισχυροί.
Ένα μήνυμα στο κινητό της συγγραφέως από την Ζωή Μαυρίδη έρχεται λίγο πριν αυτή βρεθεί δολοφονημένη.  Η δημοσιογράφος αναφέρει στη συγγραφέα μια υπόθεση που είχε διαδραματιστεί στην Ύδρα πολλά χρόνια πίσω ως ενδιαφέρον υλικό για ένα νέο μυθιστόρημα.
Δύο παράλληλες έρευνες ξεκινούν.
Η αστυνομία αναζητά τον πιθανό δολοφόνο της Μαυρίδη, η συγγραφέας στοιχεία για την παλιά υπόθεση.
Από τα βάθη του χρόνου αναδύονται ζωές και μνήμες απωθημένες, σημάδια που παρέμειναν ανεξίτηλα, πρόσκαιρα καλυμμένα με νέες διαδρομές.
Κάθε προσπάθεια αποφυγής και απόκρυψης του παρελθόντος παρασύρεται από την απόδοση δικαιοσύνης, μια ύστατη θεία δίκη.
Αυτή τη φορά από το βυθό η συγγραφέας ανασύρει θέματα όπως η απώλεια μνήμης, η κακοποίηση, η ενδοοικογενειακή βία, η συγκάλυψη εγκληματικών πράξεων, όσα προτιμούν οι άνθρωποι να παραβλέπουν κλεισμένοι και προστατευμένοι στην ιδιωτικότητά τους, όσα μάταια θεωρούν ότι δεν θα τους αγγίξουν.

"Το ξέρεις ότι οι ιππόκαμποι κολυμπούν κόντρα στο ρεύμα μέχρι να σπάσει η καρδιά τους;"

Ένας ιππόκαμπος ήταν το τατουάζ στο στήθος της Ζωής Μαυρίδη.

"Όπως έλεγε και ο Άρθουρ Κλαρκ,  πόσο άστοχο είναι να αποκαλούμε αυτό τον πλανήτη Γη, ενώ είναι εντελώς ξεκάθαρο πως είναι ωκεανός. Κι εμείς ιππόκαμποι, παγιδευμένοι σ' αυτή την υδάτινη σφαίρα.  Την επικίνδυνη φωλιά μας."

Εσύ αντέχεις να βγεις από την προστασία της φωλιάς σου και να κολυμπήσεις ενάντια ρεύμα;