Μετάφραση Μαρία Φραγκούλη
Πριν από 480 εκατομμύρια χρόνια οι πρόγονοι των φυτών, τα υδρόβια χλωροφύκη, ξεκίνησαν τον εποικισμό της ξηράς. Προσαρμόστηκαν στις νέες συνθήκες του χερσαίου περιβάλλοντος , εξελίχθηκαν προς τη μορφή του δέντρου, αναπτύσσοντας οδούς επικοινωνίας των επιμέρους ιστών και οργάνων, εξασφαλίζοντας θρέψη και ανταλλαγή μηνυμάτων και η Γη καλύφθηκε με δάση κατά τα επόμενα εκατομμύρια χρόνια. Όμως το φυτικό βασίλειο έχει και αυτό το δικό του ορόσημο, το Λιθανθρακοφόρο είναι η περίοδος εκτεταμένης δασοκάλυψης με δέντρα ύψους δεκάδων μέτρων. Η άμετρη φωτοσύνθεση εκτίναξε τα ποσοστά οξυγόνου στην ατμόσφαιρα στο 25-30%. Αυτή η συγκέντρωση οξυγόνου στην ατμόσφαιρα είχε ως αποτέλεσμα παγκόσμιες πυρκαγιές και εκτεταμένη ταφή λιθανθράκων. Ευτυχώς τα φυτά πήραν το μάθημά τους και ανέπτυξαν μηχανισμούς ρύθμισης της ταχύτητας φωτοσύνθεσης ώστε να μην ξεπερνά το 20% η συγκέντρωση οξυγόνου στην ατμόσφαιρα.
Μετά από κάθε παγκόσμια οικολογική κρίση οργανισμοί με μικρό μέγεθος, ευελιξία προσαρμογής και αυτάρκεια επιβιώνουν, φέρνοντας σε πλεονεκτική θέση βακτήρια και φυτά. Κάθε τέτοια αποκατάσταση οικοσυστημάτων και βιοποικιλότητας χρειάζεται εκατομμύρια χρόνια. Κάπως έτσι φτάσαμε στο παρόν όπου ένας μικρός ιός ταλανίζει την ανθρωπότητα.
Στην εξελικτική πορεία της φύσης κάθε στιγμή είναι ένα μεταβατικό στάδιο που καθορίζεται από τις υπάρχουσες περιβαλλοντικές συνθήκες, την τυχαιότητα και στη σύγχρονη εποχή και από την ανθρώπινη παρέμβαση.
Ο Αντόνιο Μορέσκο αφηγείται όσα έζησε εγκλωβισμένος στη γενέτειρά του κατά τη διάρκεια της πρώτης καραντίνας στην Ιταλία. Ένας άνθρωπος ζει στιγμές μοναξιάς αποκομμένος και απομονωμένος με μόνη έξοδο τους απαγορευμένους νυχτερινούς περιπάτους του και μόνη διέξοδο την επικοινωνία του με τη φύση. Περιγράφει τις συνομιλίες του με τα δέντρα που του εξιστορούν την πορεία εξέλιξης τους και τη συμβίωση τους με το ανθρώπινο είδος. Μαζί τους κάνουμε ένα ταξίδι στο χρόνο όπου μας αποκαλύπτονται όσα δεν ξέρουμε για τη δομή και λειτουργία των φυτών. Μας προσφέρεται μια άλλη οπτική, ένας διαφορετικός τρόπος ύπαρξης και δράσης, μια αντίστιξη στις ανθρώπινες επιλογές και σε αυτές του φυτικού βασιλείου, εκπρόσωπος του οποίου είναι τα δέντρα.
Υπάρχουν σαφείς πολιτικές προεκτάσεις και αιχμές για τον τρόπο διαχείρισης αυτής της κρίσης και μεθόδευσης εξυπηρέτησης συμφερόντων.
Η δομή της κοινωνίας μας έχει δημιουργήσει ανθρώπους εγκλωβισμένους και εγκιβωτισμένους σε στεγανά νοητικά, πνευματικά, αισθητηριακά. Ζούμε αποκομμένοι από τη φύση, τη συλλογική συνείδηση και συνεργασία. Ερμηνεύουμε τον κόσμο βάσει των αισθήσεων και της αντίληψης μας, χωρίς να σκεφτόμαστε πως υπάρχουν πράγματα πέραν αυτών. Η συμπεριφορά μας προς τη φύση ενεργοποιεί μηχανισμούς διατήρησης ισορροπιών. Τα δέντρα, σύμβολα της παγκόσμιας σοφίας, και οι αφηγήσεις τους, μας καλούν να ακούσουμε το τραγούδι τους, να εναρμονιστούμε στη μουσική του σύμπαντος, να ενταχθούμε στη συλλογική συνείδηση, να αγαπήσουμε τους εαυτούς μας και το όλον.
Ας μάθουμε και εμείς το μάθημά μας.
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου