Μια συζήτηση με τον Μιχάλη Αλμπάτη

 Κόκκινα κορίτσια, πάντα πιο όμορφα Frédéric H. Fajardie

Μετάφραση : Γιάννης Καυκιάς

" Πώς να εξηγήσουμε, χωρίς να πληγώσουμε κανέναν, ότι ο Μάης του '68, ο δικός μας Μάης, δεν υπήρξε ποτέ ζήτημα μισθών ή μεταρρύθμισης του πανεπιστημίου;
... Εμείς θέλαμε να χτυπήσουμε το κακό στη ρίζα του, να καταργήσουμε τις τάξεις,  την ιδιοκτησία.  Θέλαμε την κατεδάφιση της εξουσίας για να δώσουμε ίσο μερίδιο στον καθένα.  Ήμασταν έτοιμοι να υποφέρουμε τα μαρτύρια της κολάσεως για να δώσουμε στον κόσμο ευτυχία,  τρυφερότητα, αγάπη ...
...Μάλλον είχαμε πάει σε λάθος στούντιο: η ταινία που γυριζόταν δεν έμοιαζε με το σενάριο μας. "

Ένα βιβλίο για τις επιλογές ενός ρομαντικού ιδεολόγου που επωμίζεται το βάρος και την ευθύνη αυτών, θυσιάζοντας την προσωπική του ζωή στο βωμό των πιστεύω του.
Ένας νέος 20 ετών που ζει στη Γαλλία των Charles De Gaulle,  Georges Pompidou, François Mitterand. Σε μια χώρα όπου οι νέοι ενστερνίζονται τις ιδεολογίες των Μάο και Τρότσκι.
Μια εξέγερση που ξεκίνησε από τον χώρο του πανεπιστημίου για να πάρει τη μορφή κοινωνικής επανάστασης.
Ο Μάης του '68 στο Παρίσι με κεντρικό σύνθημα "Να 'στε ρεαλιστές, ζητήστε το αδύνατο."
Ένας άνθρωπος που αγωνίζεται για την αλλαγή, που παλεύει για την ανατροπή και γνωρίζει τον έρωτα τη στιγμή που πρέπει να εγκαταλείψει τη ζωή του.