Λάννυ, Max Porter

 

Μετάφραση : Μυρσίνη Γκανά

"Είμαστε μικρές αλαζονικές λάμψεις σε ένα μεγάλο εξαίσιο σχέδιο. "

Η οικογένεια του Λάννυ μετακομίζει σε ένα μικρό χωριό,  μόλις μία ώρα έξω από το Λονδίνο.   Ο μικρός Λάννυ είναι ένα χαρισματικό,  ιδιαίτερο, ευφάνταστο, υπερδραστήριο, δημιουργικό αγοράκι. Ο πατέρας δυσκολεύεται να αποδεχθεί τη διαφορετική συμπεριφορά του γιου του.  Το ζευγάρι έχει απομακρυνθεί.  Η μητέρα θέλοντας να καλλιεργήσει την καλλιτεχνική φύση του μικρού και να βρει διέξοδο η δημιουργικότητα του, τον φέρνει σε επαφή με τον διακεκριμένο καλλιτέχνη Πιτ που μένει στο χωριό.  Μια σχέση φιλίας και κατανόησης αναπτύσσεται μεταξύ του Λάννυ και του Πιτ. Μια σχέση που οι ρόλοι μαθητή /δασκάλου εναλλάσσονται. Και ξαφνικά έρχεται το απρόοπτο να συνταράξει τις ζωές τους.

Ανάμεσα τους, πριν από όλους,  ζει ο Μακαρίτης γερο-Άκανθος, ο μπαμπούλας των τοπικών θρύλων και παραδοσιακών μύθων. Κουβαλώντας την ουσία και την ιστορία του τόπου και των ανθρώπων του, κινείται θρέφεται, οσμίζεται, ακούει όσα λέγονται,  ψιθυρίζονται, αποσιωπούνται.  Αφουγκράζεται και απορροφά τη ζωή.  Μας μεταφέρει τη γνώση του.

Στο βιβλίο του "Η θλίψη είναι ένα πράγμα με φτερά" ο συγγραφέας ασχολείται με τους τρόπους διαχείρισης της απώλειας, τη θλίψη που κουβαλάει το τετελεσμένο και μη αναστρέψιμο, ο θάνατος.
Στο Λάννυ πρωταγωνιστεί και πάλι η απώλεια.  Αυτή τη φορά όμως έχουμε το φόβο της απώλειας, την αγωνία της εξαφάνισης, τις σκέψεις που γεννά,  την ελπίδα της επιστροφής.
Ένα βιβλίο που αφορά τις σχέσεις μιας οικογένειας, την αποδοχή του διαφορετικού, την αντιμετώπιση προκαταλήψεων, τον στιγματισμό ανθρώπων,  τις σχέσεις των μελών μιας μικρής κοινωνίας, την αλληλεγγύη μεταξύ τους. Μια μικρογραφία της κοινωνίας μας που μου θύμισε την προσέγγιση του Jon Mcgregor στο βιβλίο του  Ταμιευτήρας 13.
Πρόκειται για ένα έργο σε τρεις πράξεις.
Κινούμαστε σε έναν κόσμο όπου πραγματικότητα και φαντασία συνυπάρχουν,  στον κόσμο του Λάννυ.

Οι τεχνικές γραφής του Πόρτερ διευρύνονται. Το ύφος και η μορφή θυμίζουν, σε πολλά μέρη του,  πεζογραφημένη ποίηση. Πειραματίζεται με τις φόρμες, καταργεί τη γραμμική γραφή, λέξεις κατακερματίζονται, γράμματα που κατακρημνίζονται.