Τα ψάρια δεν κλείνουν τα μάτια, Erri de Luca

 

Μετάφραση : Άννα Παπασταύρου
Εκδόσεις Κέλευθος 

Μια ιστορία ενηλικίωσης. Η αγωνία ενός αγοριού να γίνει άντρας, η ασίγαστη, σφοδρή επιθυμία να συνταιριάξει σώμα με ψυχή. Ένα παιδί που προσπαθεί να αγγίξει,  να βιώσει και να δώσει νόημα  στη λέξη Αγάπη. Να αντιστοιχίσει συναίσθημα με λέξη.
Και τότε έρχεται το χτυποκάρδι που προκαλεί στο σώμα μας ένα ξένο σώμα.
Έρχονται οι πληγές, σε σώμα και ψυχή,  κάποιες επουλώνονται, κάποιες αφήνουν μόνο σημάδια.
Ο κόσμος με την απλή,  ανεπιτήδευτη ματιά ενός παιδιού,  όπως τον διέπουν οι νόμοι της φύσης. Ο κόσμος των ανθρώπων και οι συμπεριφορές μας ερμηνευμένες μέσα από αντίστοιχες των ζώων.
Νάπολη, βόλτες στην ακροθαλασσιά,  κολύμπι,  πρώτα σκιρτήματα, στο παρασκήνιο πόλεμος,  πολιτικοί αγώνες.  Ναι, η ενηλικίωση ήρθε.
Τρεις γενιές που έζησαν τον πόλεμο και κουβαλούν μνήμες και σημάδια.

"Πενήντα χρόνια αργότερα, πλευρίζω εκείνη την ηλικία που αρχειοθετούσα τις επόμενες μορφές μου."

"Γινόμασταν πολλοί,  έφθινε η σημασία της μονάδας, του εαυτού σου. Γνώρισα τότε το βάρος και το εύρος της αντωνυμίας εμείς. Ήταν έμπειρη,  δεν απέκλειε τους άλλους,  φοβέριζε τις εξουσίες."