Σικελικό Ειδύλλιο, Σώτη Τριανταφύλλου

 

Λούκα ντε Ματέις και Κοντσέττα Βιτάλε. Δύο άνθρωποι που συναντιούνται στο Ροβιντόρο της Σικελίας. Αυτός στη μέση ηλικία του πια και αυτή στην αρχή της, μόλις 17 χρονών. 

Η Κοντσέττα είναι ένα κορίτσι διαφορετικό απ' ό,τι θα περίμενε κανείς να βρει στη συντηρητική, πατριαρχική, θρησκόληπτη Σικελία όπου δεσπόζει η μαφία. 

Μια νέα γυναίκα με όνειρα, επιθυμίες να σπουδάσει, να ζήσει μακριά από αυτό το καταπιεστικό περιβάλλον, με ερευνητική και κριτική σκέψη, που αρνείται να υποταχθεί στις κοινωνικές προσταγές. Ένα κορίτσι που τολμά να ορθώσει ανάστημα και αποφασίζει για το μέλλον του.

Ο ντε Ματέις ζει με τα φαντάσματα των αναμνήσεων μιας πρότερης ζωής, με όσες μνήμες έχει επιλέξει να κρατήσει έξω από την "ξεχνιέρα".  Πληγωμένος, κουβαλώντας το βάρος των επιλογών του, κρατιέται στη ζωή κάνοντας αυτοσκοπό του την εξόντωση της μαφίας. Προσπαθεί να συλλέξει στοιχεία, αψηφώντας απειλές και κινδύνους, ώστε να ξεριζώσει από τον γενέθλιο τόπο του το καρκίνωμα του οργανωμένου εγκλήματος.

Ο ντε Ματέις βυθίζεται στο θάνατο τη στιγμή που η Κοντσέττα σφύζει από ζωή. Η σχέση τους, κάθε άλλο παρά ερωτική, είναι γεμάτη συναισθήματα αμοιβαίου θαυμασμού, προστασίας, ενδιαφέροντος και αγάπης για όσα αντιπροσωπεύει ο ένας για τον άλλο.

Η αφήγηση γίνεται με δύο φωνές. Κοντσέττα και ντε Ματέις μας μιλούν διαδοχικά και εξιστορούν τα γεγονότα της ζωής τους κάνοντας αναδρομές στο παρελθόν, συνθέτοντας την εικόνα της ζωής στη Σικελία του 1950.

Μια κοινωνία ανθρώπων θωρακισμένων, που βρίσκονται μόνιμα σε άμυνα έχοντας σε βάθος χρόνου υπάρξει στόχος διαφορετικών κατακτητών. Είναι η περίοδος της μετά-φασιστικής Ιταλίας όπου η Cosa Nostra έχει ισχυροποιηθεί, εδραιωθεί και επεκταθεί στην Αμερική. 

Για μια ακόμη φορά η Σώτη Τριανταφύλλου μας αποδεικνύει τη δυναμική της γραφή, ένα συνονθύλευμα συγκίνησης, χιούμορ, στοχασμού.