Άνθρωποι στο περιθώριο, Ulrich Alexander Boschwitz

 

Μετάφραση : Μαρία Αγγελίδου, Άγγελος Αγγελίδης

Βερολίνο στα χρόνια του Μεσοπολέμου. Ο συγγραφέας εκείνη την περίοδο του 1920, και μέχρι τη φυγή του από τη χώρα το 1935, ζούσε στο Βερολίνο. Την ατμόσφαιρα και τις συνθήκες εκείνης της εποχής μεταφέρει με τρόπο ρεαλιστικό  σε αυτό του το μυθιστόρημα. Η γραφή του λιτή χωρίς συναισθηματικούς εκβιασμούς.

Περιγράφει τις ζωές ανθρώπων που ζουν στο περιθώριο, στις παρυφές της κοινωνίας, που προσπαθούν να κρατηθούν στη ζωή. Άνθρωποι που έχασαν τις περιουσίες τους, τη δουλειά τους, τις οικογένειές τους. Πολίτες μιας χώρας κατεστραμμένης οικονομικά και ηθικά από τον ΆΠΠ. Εργάτες αναλώσιμοι και περιττοί, εκτοπισμένοι από την τεχνολογία και την μηχανοποίηση της παραγωγής. Θύματα των συνεπειών ενός χαμένου πολέμου και της αυτοματοποιημένης εργασίας βρέθηκαν άνεργοι και ανέστιοι, επαίτες, πόρνες, ζώντας με πενιχρά επιδόματα, εξαθλιωμένοι, ρακένδυτοι, δημιουργώντας είτε σχέσεις συμπαράστασης και εξάρτησης, είτε σχέσεις εκμετάλλευσης βασισμένης στην ανάγκη. Κάποιοι μην αντέχοντας την οδυνηρή πραγματικότητα χάνουν τη λογική τους ζώντας στον δικό τους κόσμο, ελπίζοντας, αγγιστρωμένοι μάταια σε μια δική τους αλήθεια.

Σε ένα περιβάλλον ένδειας και ανέχειας, τα στοιχεία της ανθρώπινης προσωπικότητας μεγεθύνονται, προβάλλουν εντονότερα.

Το ένστικτο της αυτοσυντήρησης χάνει τον εγωιστικό του χαρακτήρα και δημιουργείται το αίσθημα αλληλεγγύης στην προσπάθεια της κοινωνικής επαφής, της συνύπαρξης και της αλληλεπίδρασης. 

Τόπος συνάντησης αυτών των ανθρώπων τα καπηλειά του Βερολίνου. Μέρη όπου συναντιούνται, συγχρωτίζονται, διασκεδάζουν, βγαίνουν από το γκρίζο της ζωής και εισέρχονται στα χρώματα της μουσικής, του χορού, του αλκοόλ. 

Είναι ο τρόπος τους να αποδράσουν, να εκτονωθούν, να νιώσουν, να ελπίσουν.Είναι οι πένητες, οι εξαχρειωμένοι, οι απόβλητοι της οικονομικής κρίσης και δυσπραγίας, είναι η Γερμανία του Μεσοπολέμου, είναι οι συνθήκες που θα εκκολαφθεί ο ναζισμός και η ανάγκη ενός σωτήρα.