Η ΠΈΝΑ ΜΟΥ ΔΕΝ ΣΠΆΕΙ, ΤΑ ΣΎΝΟΡΑ ΕΊΝΑΙ ΠΟΥ ΘΑ ΣΠΆΣΟΥΝ-PARWANA AMIRI

 

Γράμματα στον κόσμο από την Μόρια.

Μετάφραση : http://lesvos.w2eu.net/

Η Parwana είναι ένα κορίτσι που δραπέτευσε από το Αφγανιστάν, προσδοκώντας ένα καλύτερο μέλλον. Ο αγώνας της προς την ελευθερία την οδήγησε στο στρατόπεδο συγκέντρωσης προσφύγων στην Μόρια.

Εκεί, τα βράδια, κατέθετε την ψυχή της καταγράφοντας τα βιώματα της, τις αφηγήσεις των υπολοίπων προσφύγων, την απόγνωση και την ελπίδα τους. Μας αφηγείται όσα έζησαν στην πατρίδα τους, όσα εμπόδια και κινδύνους χρειάστηκε να ξεπεράσουν στη διαδρομή προς την Ευρώπη, όσα βιώνουν στα παραπήγματα και στις άθλιες συνθήκες διαβίωσης των στρατοπέδων. Γίνεται ο δίαυλος επικοινωνίας τους με τον έξω κόσμο. Τον κόσμο που υψώνει σύνορα ανάμεσα σε έθνη, θρησκείες, φύλα, φυλές, σεξουαλική ταυτότητα, σε καθετί ορίζει ως διαφορετικό. 

Μέσα από το στρατόπεδο συγκέντρωσης, έρχονται σε μας, στους τελικούς αποδέκτες, τα γράμματα της Parwana, για να μας αφυπνίσουν. Αυτοί οι άνθρωποι είναι εκεί, μέσα σε στρατόπεδα, πίσω από συρματοπλέγματα, παλεύουν για να ακουστούν, αγωνίζονται να επιβιώσουν και να κρατήσουν το όνειρο της ελευθερίας ζωντανό. Είναι σύμβολα κακοποίησης και θυματοποίησης της υπέρμετρης εγωπάθειας, απληστίας, αδιαφορίας, αποστασιοποίησης και αποχής από όσα συμβαίνουν γύρω μας. Μεγαλύτερη πληγή σε αυτόν τον κόσμο δεν είναι άλλη από τον ναρκισσισμό, την ψευδαίσθηση ότι είμαστε καλύτεροι από τους άλλους και έχουμε το δικαίωμα να θέτουμε όρους, όρια, ορισμούς. Είμαστε όλοι άνθρωποι, διαφορετικοί μα ΊΣΟΙ.