Ο Τζίμης στην Κυψέλη, Χρήστος Χωμενίδης

 

Στη δεκαετία του 1970 η Κυψέλη υπήρξε τόπος συγκέντρωσης πολλών καλλιτεχνών, άρρηκτα συνδεδεμένη με την κουλτούρα της εποχής.
“Η Κυψέλη θα είναι πάντοτε το μυθικό χαμένο κέντρο του κόσμου”, είχε γράψει ο Χρήστος Βακαλόπουλος.
Κεντρικός άξονας η Πατησίων, δρόμοι όπως η Φωκίωνος Νέγρη, γεμάτοι στέκια καλλιτεχνών και θέατρα.
Σε αυτή την Κυψέλη μεγάλωσε Τζίμης,  το κεντρικό πρόσωπο του νέου βιβλίου του Χρήστου Χωμενίδη.
Κληρονόμος ενός μεγάλου θεάτρου, λαϊκών παραστάσεων, εξακολουθεί να μένει στην πολυκατοικία που μεγάλωσε, να κυκλοφορεί στις γειτονιές της, πλέον πολυπολιτισμικής, Κυψέλης περπατώντας.
Άνθρωπος με εκλεπτυσμένο γούστο και φροντισμένη εμφάνιση, εγκλωβισμένος επαγγελματικά σε μια επιλογή που του κληροδοτήθηκε. Άνθρωπος της πιάτσας μα συνάμα συναισθηματικός, ένας τύπος παλαιάς κοπής που πορεύεται στο σήμερα μόνιμα συνδιαλεγόμενος με τα φαντάσματα του παρελθόντος και τις αναμνήσεις του.
Αξιοποιώντας την περίοδο της παύσης λειτουργίας των θεάτρων λόγω της πανδημίας του covid 19, ανακαινίζει το θέατρο του, βοηθά οικονομικά τους υπαλλήλους του και ετοιμάζει μια νέα παράσταση που θα ανατρέψει την μέχρι τώρα καλλιτεχνική εικόνα και ύφος του "Πέτρος Γρύλος".
Ο Τζίμης απέχει από κάθε μορφή τεχνολογίας, αμόλυντος από τον ιό του διαδικτύου  και των social media.
Και εδώ έρχεται η σύγκρουση. Παρελθόν και παρόν αναμετριούνται, μια σύγκρουση εποχών, αρχών, συμπεριφορών, πρακτικών, ήθους.
Η επικινδυνότητα του σκοτεινού ιστού του διαδικτύου, όπου πληροφορίες κυκλοφορούν ταχύτατα και ανεξέλεγκτα.
Η δύναμη των μέσων ενημέρωσης και η πραγματικότητα που δημιουργούν.
Ο κόσμος της εικονικής πραγματικότητας και των ομοιωμάτων.
Ένας άνθρωπος στη σύγχρονη κοινωνία, αντιμέτωπος με τον αλλοτινό, ρομαντικό, εαυτό του. Θα καταφέρει ο Τζίμης να προσαρμοστεί στις νέες επιταγές;

"The media represents world that is more real than reality that we can experience. People lose the ability to distinguish between reality and fantasy. They also begin to engage with the fantasy without realizing what it really is. They seek happiness and fulfilment through the simulacra of reality, e.g. media and avoid the contact/interaction with the real world. " Jean Baudrillard