Οι κεφαλές του Κέρβερου, Francis Stevens

  Μετάφραση και πρόλογος: Μιχάλης Μακρόπουλος 

 Θαυμάζω και υποκλίνομαι στη δύναμη της φαντασίας και της ικανότητας δημιουργίας ουτοπικών κόσμων που πολλοί συγγραφείς έχουν. 

 Η Francis Stevens εμπνεύστηκε ένα δυστοπικό μυθιστόρημα προπομπό του dark fantasy. Γραμμένο το 1919, έχει χαρακτηριστεί πλέον κλασικό, ενορατικό, σιβυλλικό, για ένα μέλλον δυσοίωνο.

 Ένα ταξίδι στο μέλλον. Από τη Φιλαδέλφεια του 1918, τρεις φίλοι μεταφέρονται, 200 χρόνια μετά, σε μια κοινωνία απολυταρχικής διακυβέρνησης. Η Βαϊόλα,  ο αδερφός της Τέρι και ο φίλος του Ρόμπερτ, έρχονται αντιμέτωποι με ανθρώπους απονομωμένους και αποκομμένους από τον υπόλοιπο κόσμο. Πολίτες που πλέον δεν έχουν όνομα μα έναν αριθμό, είναι οι Αριθμοί. Τα χρήματα έχουν καταργηθεί, η Υπηρεσία Πεν αξιολογεί την εργασία των πολιτών και οι εργατοώρες είναι το νέο νόμισμα.

 Όπως σε κάθε απολυταρχικό καθεστώς, την εξουσία έχει μια μικρή ομάδα ανθρώπων,  την οποία εξασφάλισαν και εδραίωσαν δημιουργώντας πολίτες απαίδευτους, κατευθυνόμενους, δουλικούς και φοβισμένους, καθότι βάση αυτής της εξουσίας και μοχλός πίεσης είναι η πρόκληση τρόμου, ο συναισθηματικός εκφοβισμός και η επίκληση στο θρησκευτικό συναίσθημα επιβάλλοντας έναν κυβερνήτη-Θεό.

 Μια σαθρή, διεφθαρμένη εξουσία που λειτουργεί με στοιχεία νεποτισμού και διαπλοκής. Η φαντασία, η μεταφυσική και η επιστήμη συνδυάζονται και ένα συναρπαστικό μυθιστόρημα δημιουργείται, καταγγελτικό για τις συνθήκες εργασίας, τη θέση της γυναίκας στην κοινωνία, το σαπρό πολιτικό και οικονομικό σύστημα, τη θρησκευτική πίστη.