Διάλογοι Καρμηλιτισσών, Georges Bernanos

 
Μετάφραση: Αχιλλέας Κυριακίδης
Επίμετρο: Σταύρος Ζουμπουλάκης
Εκδόσεις: Πόλις

Βρισκόμαστε στη Γαλλία το 1789, χρονιά που ξεκινά η Γαλλική Επανάσταση,  η μετάβαση από το φεουδαρχισμό στην ενίσχυση της αστικής τάξης, η επίδραση της φιλοσοφίας του Διαφωτισμού που καταδικάζει τη μοναρχία και στρέφεται στην καθιέρωση ενός δημοκρατικού καθεστώτος. Βάλλουν όχι μόνο κατά των μοναρχών μα κατά ευγενών και κλήρου, καθώς ανήκαν στους ευνοημένους του απολυταρχικού καθεστώτος.
Βασισμένο σε πραγματικό γεγονός το σενάριο με τους Διαλόγους Καρμηλιτισσών του Bernanos μας μεταφέρει στη Μονή τους στην Κομπιέν, εν μέσω των αναταραχών της Γαλλικής Επανάστασης, όπου το Τάγμα των Καρμηλιτισσών  αρνείται να απαρνηθεί την πίστη και το σχήμα και οδηγούνται στη γκιλοτίνα.
Η 15χρονη Μπλανς, κόρη του Μαρκήσιου  ντε λα Φορς, είναι μία ευαίσθητη, φοβισμένη ψυχή. Την τρομάζει τόσο πολύ ο θάνατος που φοβάται να ζήσει. Αποφασίζει να αποτραβηχτεί από τα εγκόσμια αναζητώντας γαλήνη και δύναμη στο Θεό.  Επιλέγει τον μοναστικό βίο στη Μονή του τάγματος των Καρμηλιτισσών.
Βαθιά θρησκευόμενοι άνθρωποι δένουν τη μοίρα, το θάρρος, την ελπίδα, με τη θέληση και την πρόνοια του Θεού. Εναποθέτουν τη ζωή τους και αντλούν δύναμη από την ύπαρξή Του.
Αδύναμες ψυχές, χωρίς σθένος, εγκλωβισμένες και καταδικασμένες στο φόβο.
Φόβο για θάνατο, φόβο για ζωή. Ένας αγώνας να βρουν τη δύναμη να απελευθερωθούν, να ξεπεράσουν εαυτόν, να θυσιαστούν στο υψηλό ιδανικό της αλληλεγγύης. Στη θεολογική διάσταση της θυσίας, να επωμισθούν και να άρουν την αμαρτία. Η θυσία βιωμένη ως επιλογή, ένα δώρο αγάπης στον άνθρωπο.
Ένα κείμενο για την αγωνία του θανάτου, για το αληθινό θάρρος που καλείται κανείς να επιδείξει την κρίσιμη στιγμή, τη στιγμή που θα αποφασίσει την ουσία του, που θα αυτοπροσδιοριστεί αποδεχόμενος τις συνέπειες.
Μία παρακαταθήκη του συγγραφέα για την πίστη στο Θεό, τη μοναστική ζωή, τη δύναμη, την ουσία και την αξία της προσευχής, του μαρτυρίου και της θυσίας.
Μια Διαθήκη,  γραμμένη λίγο πριν το θάνατό του, για την αποδοχή της θνητότητας, το θάρρος και το μυστήριο του θανάτου στο Χριστιανισμό.

ΙΠΠΟΤΗΣ
...Όταν ήσουν μικρή έλεγες:"Πεθαίνω κάθε βράδυ για ν' αναστηθώ κάθε πρωί"
ΜΠΛΑΝΣ
Ναι, γιατί δεν υπήρξε παρά μόνο ένα πρωί στον κόσμο: αυτό της Κυριακής του Πάσχα. Όμως κάθε νύχτα είναι η νύχτα της Γεσθημανής.

"Οι πιο επικίνδυνοι υπολογισμοί μας είναι αυτοί που αποκαλούμε ψευδαισθήσεις."

"Όσο λάθος είναι να επιζητείς το μαρτύριο, άλλο τόσο είναι και το να τρέχεις πίσω από την περιφρόνηση."