Caput mortuum (1392) Φάρσα αφανισμού, ΜΙΣΕΛ ΦΑΪΣ

 

Εκδόσεις: Πατάκη

Με αφορμή και κεντρικό άξονα τις Βάκχες του Ευριπίδη χτίζεται μια συνομιλία  με το έργο, δημιουργείται η μεταφορά του στο χρόνο,  δίνεται ανθρώπινη διάσταση στους χαρακτήρες.
Η δομή που ακολουθεί η νουβέλα αποτελείται από την εναλλαγή τεσσάρων φωνών.
Ο σκηνοθέτης μιας νέας εκδοχής του αρχαίου δράματος, αναλύει το έργο του Ευριπίδη και παρουσιάζει το δικό του όραμα.
Οι εσωτερικές διεργασίες και σκέψεις μιας υποψήφιας ηθοποιού, τόσο σε σχέση με τον χαρακτήρα του σκηνοθέτη όσο και με την προσέγγιση του ρόλου, τις ικανότητες και την επάρκειά της να ανταπεξέλθει στις συνθήκες συνεργασίας και στον ρόλο.
Τραγούδια γραμμένα για την Ήπειρο,  αδερφή του Πενθέα, που αντηχούν την οδύνη της για το τραγικό του τέλος.
Συνομιλίες των κεντρικών ηρώων του δράματος και η παρέμβαση του Δραματοθεραπευτή σε μια προσπάθεια ίασης,  επούλωσης ψυχικών τραυμάτων, αποκατάστασης οικογενειακών σχέσεων,  αποδοχής της ίδιας τους της τραγικότητας.
Το διονυσιακό με το απολλώνιο στοιχείο συγκρούονται, ενώνονται και δημιουργούν το Δράμα, τις σχέσεις των ανθρώπων με τη ζωή και το θείο στοιχείο.

Την ενσάρκωση του θεϊκού στοιχείου και την θεοποίηση του ανθρώπου. 
Αρχέγονες δυνάμεις και λογική σε αντιπαράθεση, διπολικές συμπεριφορές ως σύμβολο εσωτερικής σύγκρουσης.
Ένα βιβλίο με κοινωνικές και πολιτικές προεκτάσεις, με έντονο προβληματισμό για τους δεσμούς αίματος,  την ψυχική επαφή, το συναισθηματικό δέσιμο, την αποδόμηση του θεσμού της οικογένειας, το ορμέμφυτο και τη σεξουαλικότητα.