ΦΟΒΑΜΑΙ, ΤΑΥΡΟΜΑΧΕ, Πέδρο Λεμεμπέλ

Το θεμελιώδες συστατικό που μετουσιώνει το συγκεκριμένο μυθιστόρημα σε ανυπέρβλητη ποίηση είναι η μοναδικά χαρισματική προσωπικότητα του Πέδρο Λεμεμπέλ.

Ο λυρισμός,  η ευαισθησία και συνάμα η πολιτική στάση ζωής του δημιουργούν ένα κράμα πολιτικού μυθιστορήματος και μιας ιστορίας αγάπης.

Βάση της αφήγησης του είναι ένα ιστορικό γεγονός.  Στις 7 Σεπτεμβρίου του 1986, στο Σαντιάγο της Χιλής, το Πατριωτικό Μέτωπο Μανουέλ Ροδρίγκες πραγματοποιεί επίθεση κατά του δικτάτορα Πινοσέτ.

Δύο φωνές διηγούνται τις εξελίξεις εκείνων των ημερών, όπου η χώρα ετοιμάζεται για την επέτειο του πραξικοπήματος της 11ης Σεπτεμβρίου. Ο ίδιος ο ματαιόδοξος, αυταρχικός Πινοσέτ και η Τρελή από απέναντι,  ένας 40χρονος ομοφυλόφιλος.

Με αρκετά αυτοβιογραφικά στοιχεία, ο συγγραφέας χαρτογραφεί το κοινωνικό και πολιτικό πλαίσιο της συγκεκριμένης χρονικής περιόδου αναδεικνύοντας τις δυσκολίες που αντιμετώπιζαν οι ομοφυλόφιλοι στη Χιλή, ένα κράτος υπό την σκληρή, καταστροφική διακυβέρνηση του δικτάτορα.

Στις φτωχογειτονιές του Σαντιάγο, μακριά πλέον από την παραγκούπολη, η Τρελή κερδίζει τη ζωή της κεντώντας ασπρόρουχα και τραπεζομάντηλα για τις εύπορες κυρίες της πόλης. Βρίσκει την σαρκική απόλαυση σε σκοτεινές γωνίες, στο περιθώριο της κοινωνίας. 

Γεμίζει τη ζωή της με μουσική και στίχους μπολερό, μια ζωή στολισμένη με δαντέλες, φτερά και κεντήματα μέχρι τη στιγμή που εισβάλει σε αυτή ο Κάρλος, ένας νεαρός φοιτητής που της ζητά να αποθηκεύει σπίτι της κιβώτια με απαγορευμένα βιβλία. Παραδομένη στο μενεξεδί του βλέμμα, η Τρελή δεν ρώτα κι έτσι το σπιτάκι της γεμίζει με κιβώτια που στολίζει και μετατρέπει σε έπιπλα.

Ερωτικά τραγούδια, ραδιοφωνικές ανακοινώσεις για την αντικαθεστωτική δράση και τα ερωτικά τιτιβίσματα της Τρελής συμπλέκονται, έρωτας και επανάσταση σε περιδίνηση. 

Ο αγώνας για ελευθερία και η ανάγκη για ένα χάδι.  Η σύγκρουση μεταξύ σαρκικού πάθους και αμόλυντου, αγνού έρωτα. Το εφικτό της πολιτικής ανατροπής και το ανέφικτο της αγάπης. Μια ιστορία αγάπης που συγκινεί, προβληματίζει, ανάμεσα σε αντίρροπα συναισθήματα θλίψης και ευτυχίας.

Μετάφραση- Επίμετρο: Κώστας Αθανασίου

Ο Πέδρο Λεμεμπέλ γεννήθηκε στο Σαντιάγο στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και πέθανε τον Ιανουάριο του 2015. Έζησε τα παιδικά και εφηβικά του χρόνια σε φτωχικές και περιθωριοποιημένες συνοικίες. Παρακολούθησε Τεχνικό Λύκειοκαι αργότερα σπούδασε στην Παιδαγωγική Ακαδημία του Πανεπιστημίου της Χιλής. Απολύθηκε μάλιστα από δύο σχολεία, όπου εργαζόταν ως καθηγητής, πιθανότατα λόγω του ασυμβίβαστου χαρακτήρα και της εμφάνισής του.
Ο ίδιος, εμβληματική προσωπικότητα της πολιτιστικής ζωής στη χώρα του αλλά και στη Λατινική Αμερική εν γένει, ριζοσπάστης και ασεβής, αυτοπροσδιοριζόταν ως «φτωχός, κομμουνιστής και αδερφή». Εικαστικός καλλιτέχνης και περφόρμερ εκτός από συγγραφέας, έχει καταγραφεί κυρίως ως χρονικογράφος της χιλιανής πρωτεύουσας, καθώς με τα παρεμβατικά του άρθρα σε εφημερίδες και περιοδικά, με τα βιβλία του και τις ραδιοφωνικές του εκπομπές, αποκάλυψε ένα άλλο Σαντιάγο, στον αντίποδα των νεοφιλελεύθερων αναπαραστάσεων. Έχει μεταφραστεί σε αρκετές γλώσσες. To Φοβάμαι, ταυρομάχε είναι το μοναδικό του μυθιστόρημα και έχει μεταφερθεί στο θέατρο και στον κινηματογράφο.

(Από το εσώφυλλο του βιβλίου)