Ναπολέων Λαπαθιώτης, Ανθολογία Ποιημάτων και Πεζών

 

Εισαγωγή-Επιμέλεια : Σταύρος Γκιργκένης 

Ανθολόγηση : Δήμητρα Κουβάτα

Εκδόσεις: @ekdoseis_zitros

🖤

Lux in tenebris

«Εγένετο δε ο ιδρώς αυτού ωσεί θρόμβοι

αίματος καταβαίνοντες επί την γην...»

(Κ.Δ.)

"Και ήτανε τα μάτια μου

    από Σένα θαμπωμένα·

και ήτανε τα χείλια μου

            απ΄ τα χείλια Σου αναμμένα·

και ήτανε τα χέρια μου –

            απ΄ τα χάδια Σου – γιομάτα,

Και σαν Ήλιος έφεγγεν

            Του Μαρτυρίου η στράτα...

Κι ο πηχτός ο κουρνιαχτός

            που τυραννάει – ω Θε μου,

τα μάτια μου, και χύνεται

            κι ομπρός κι απάνωθέ μου,

 Και – σαν πέλαο άσωστο

            περνάει από κοντά μου,

γίνεται ο Λιβανωτός

            τ' ανέσπερου Έρωτά μου...

Και στο δρόμο τον πικρό,

            και στο μαρτύριο που'μαι, -

σε νειρεύουμαι βαθιά

            και σε συλλογούμαι.

Κι όσο μου φωτοβολάς,-

          καλέ γλυκέ μου Κρίνε, -

κι όσο μου γλυκοφωτάς,

            μαρτύριο πια δεν είναι·

Κι ο πικρός μου ο ίδρωτας

            χάμου γλυκός σταλάει, -

και τριαντάφυλλα από μπρος,

            τριαντάφυλλα από πλάι..."

 🖤

"...Κι έτσι, ανοίγοντας τη θύρα, 

που οδηγεί προς τα Παλιά, 

να σκορπίσουν όλα, γύρα,

σαν ανώφελα πουλιά, 

θα βαδίσει προς το Πέρα, 

δίχως τίποτα να πω,

χωρισμένος κάθε μέρα

κι από κάτι π' αγαπώ, 

καρτερώντας ως την ώρα, 

πάλι, Θε μου, που θενά

σμίξουμε,

για πάντα τώρα, 

μες στο Μέγα πουθενά..."

🖤

"...γιατί, η ψυχή μου, όσο το φως απλώνεται, δε ζει

είν' αδερφή των σκοταδιών και χάνεται μαζί

κι ανίσως, τώρα, μες στο φως, έτσι μακριά μου μοιάζει 

πάλι θα ζήσουμε μαζί τις ώρες που βραδιάζει..."