Η ΕΠΟΧΗ ΤΩΝ ΤΥΦΩΝΩΝ, ΦΕΡΝΑΝΤΑ ΜΕΛΤΣΟΡ

Μετάφραση: Αγγελική Βασιλάκου


Λα Ματόσα, ένα μικρό χωριό μικρογραφία μιας χώρας. Όλα όσα συνέβαιναν στο Μεξικό, όσα μάστιζαν τους κατοίκους της χώρας παρουσιάζονται από τη συγγραφέα μέσα από τα βιώματα αυτής της κυψέλης ανθρώπων.
Ναρκωτικά, φτώχεια, εκπόρνευση, κακοποίηση,  ομοφοβία,  γυναικοκτονίες, αθρόοι θάνατοι και εξαφανίσεις ανθρώπων, σαθρό δικαστικό σύστημα, παντελής απουσία αστυνόμευσης και προσπάθειας ανεύρεσης των εγκληματιών.
Όπως δήλωσε η ίδια η συγγραφέας στην πρόσφατη παρουσίαση του βιβλίου της στο Ελληνικό κοινό, έγραψε ένα βιβλίο που ξεκινά με έναν θάνατο.
Επηρεασμένη από το " Έν ψυχρώ" του Τρούμαν Καπότε,  η Φερνάντα Μελτσόρ, αρχικά θέλησε να διερευνήσει το έγκλημα αυτό και να καταγράψει τις μαρτυρίες των ανθρώπων που συνδέονταν με αυτό το τραγικό πρόσωπο.
Είχε τις φωνές των εμπλεκομένων και βάζοντας τες σε σειρά άρχισε να αφηγείται την ιστορία της Μάγισσας. Όσα όμως συνέβαιναν στη χώρα της, έδωσαν μια άλλη μορφή στο έργο της. 
Σκοπός της δεν ήταν πλέον η διαλεύκανση του εγκλήματος.  Δεν αναζητά το δράστη μα τους λόγους που οδήγησαν σε αυτό το θάνατο. Το Κακό είναι επιλογή. Διερευνά τους παράγοντες και τις προϋποθέσεις που συντέλεσαν στη διαμόρφωση των κοινωνικών συνθηκών ώστε να καταλήξουμε στην αφαίρεση μιας ζωής και μάλιστα με τόσο βάναυσο τρόπο.

Την περίοδο των τυφώνων, στην περιοχή, η ψυχική διάθεση των κατοίκων επηρεάζεται δραματικά καθώς βιολογικά είμαστε άρρηκτα συνδεδεμένοι με τη φύση και τα φαινόμενα της. Καταπιεσμένα συναισθήματα κορυφώνονται και απελευθερώνονται.
Μια ομάδα παιδιών με τις σφεντόνες τους έχουν βγει για κυνήγι στην ακροποταμιά. Εκεί, μέσα στην αποπνικτική ζέστη, μια αφόρητη δυσοσμία τους φανερώνει το αποτρόπαια δολοφονημένο πτώμα της Μάγισσας.
Αρχίζουμε να ακούμε τις αφηγήσεις των κατοίκων του χωριού, όσων γνώριζαν τη Μάγισσα, κομμάτια από τις ζωές τους που συνθέτουν την ευρύτερη εικόνα.
Η Μάγισσα δεν είναι ένα θύμα,  είναι ένα τραγικό πρόσωπο,  διαμορφωμένο από τις προκαταλήψεις της κοινωνίας. Μεγαλωμένη μέσα στη βία, στην αποξένωση, στην απόρριψη, μαθαίνει να εκμεταλλεύεται τους φόβους και τα πάθη των άλλων, να εκβιάζει λίγη συντροφιά και ίσως την αγάπη, ό,τι έμαθε πως είναι η αγάπη.
Γυναίκες που κακοποιούνται και βιάζονται, αγόρια που επιβεβαιώνουν τον ανδρισμό τους καταφεύγοντας στη βία.
Η αγάπη λείπει, η απουσία αυτή είναι που γεννά και αναπαράγει τις βίαιες συμπεριφορές, που γαλουχεί ανθρώπους φοβισμένους. Και όπως κάθε τρομαγμένο θήραμα, επιτίθενται για να διεκδικήσουν τη ζωή.

Θυμίζει αρχαίο ελληνικό δράμα, με τον κεντρικό ήρωα να είναι θύμα και θύτης,  τον χορό να αφηγείται τα τεκταινόμενα χωρίς να εμπλέκεται στην εξέλιξη του δράματος, ως παθητικός θεατής, και τους θεατές,  μέλη της κοινωνίας να διερωτώνται για την έκβαση και την τραγικότητα των ανθρώπινων πράξεων.

 ( από την εκδήλωση για την παρουσίαση του βιβλίου στο ελληνικό κοινό από τις εκδόσεις Δώμα)