Μορφολογία της τελευταίας, ΜΙΣΕΛ ΟΥΕΛΜΠΕΚ όχθης

 

Ποιήματα
Μετάφραση: Σπύρος Γιανναράς

Έρεβος το χρώμα του
Χάδι που ρέει ο λόγος του
Πορώδης η υφή του
Γλυκόπικρη η γεύση του
Ρίγος η αφή του
Αφειδής συναισθημάτων, μεστός, τραχύς, καθαρός, ανεπιτήδευτος ο Μισέλ Ουελμπέκ εισέρχεται εντός μας με ποίηση που σαν κουκούλι μας περικλείει, μας μεταλλάσει και επέρχεται η μετάβαση σε ένα επόμενο συνειδησιακό επίπεδο, στη χώρα του Ποτέ και του Πάντοτε.

🖤
Απαξιωμένο τόξο λυγερόκορμης θλίψης
Σε μία ανεπαίσθητη, ύστατη πάλη
Να σκληρύνουμε από κοινού, μία ιδέα'
Ο κύβος έχει σχεδόν ριφθεί.
🖤
Υπαρξιακός νατουραλισμός,
Και διάσταση ανάμεσα στους λόφους. Αβέβαιη η Ιωσηφίνα αναστενάζει'
Το δέρμα της έχει το χρώμα του μελιού.
🖤
Η ασάλευτη χάρη,
Αβάσταχτη σωματικά,
Που απορρέει από το πέρασμα των πολιτισμών
Δεν έχει ως επακόλουθο τον θάνατο.
🖤
...
Σε ξαναβλέπω τώρα μέσα στο φως,
Μέσα στα χάδια του ήλιου
Μου έδωσες τη ζωή ολάκερη
Με τα θαύματα της.
...
Νιώθω το δέρμα σου πάνω στο δικό μου, Θυμάμαι θυμάμαι
Και θα 'θελα όλα να επιστρέψουν,
Θα 'ταν ωραία.