Ο ΑΝΘΡΩΠΟΣ ΠΟΥ ΤΑ ΕΙΔΕ ΟΛΑ, DEBORAH LEVY

Μετάφραση: Αργυρώ Μαντόγλου

Μπορούμε άραγε να δούμε/αντιληφθούμε/βιώσουμε ό,τι μας συμβαίνει σε όλες τις διαστάσεις, πολυπρισματικά, και όχι μονοδιάστατα, εγκλωβισμένοι στη ναρκισσιστική εγωπάθεια μας, περιορισμένοι χωροχρονικά;

Ο Σαούλ Άντλερ είναι 28 χρόνων, ιστορικός,  και ετοιμάζεται να ταξιδέψει στην Ανατολική Γερμανία για την έρευνα του για την πολιτιστική αντίσταση στην άνοδο του φασισμού τη δεκαετία του 1930.
Είναι Σεπτέμβριος του 1988.
Ενώ διέσχιζε τη διάσημη διάβαση της Abbey Road, ένα διερχόμενο αυτοκίνητο δεν σταμάτησε για να του δώσει προτεραιότητα και βρίσκεται χτυπημένος στην άσφαλτο.
Λίγη ώρα μετά ο Σαούλ φωτογραφίζεται, από την ταλαντούχα και φιλόδοξη φωτογράφο Τζένιφερ, με την οποία έχει σχέση, να διαβαίνει την Abbey Road, ως άλλος John Lenon, αναπαριστώντας το εξώφυλλο του ομώνυμου άλμπουμ των Beatles.
Στο Ανατολικό Βερολίνο φιλοξενείται από την οικογένεια του Βάλτερ Μίλερ, του μεταφραστή που θα τον βοηθήσει στην έρευνα του.  Σκιαγραφεί τη ζωή τα ζοφερά εκείνα χρόνια, όπου τείχη υψώνονται και χωρίζουν ανθρώπους. Ερωτεύεται παράφορα τον Βάλτερ,  πέφτει στην ερωτική παγίδα της αδερφής του, Λούνα,  επιστρέφει πίσω, στον κόσμο του, στη Δύση.
Είναι Ιούνιος του 2016.
Ο Σαούλ διασχίζει τη διάβαση της Abbey Road. Ένα διερχόμενο αυτοκίνητο δεν σταμάτησε για να του δώσει προτεραιότητα και βρίσκεται χτυπημένος στην άσφαλτο.
Βρίσκεται στο νοσοκομείο. Παρόν και παρελθόν συγχέονται. Ένα ρήγμα στον χώρο και στον χρόνο ανασυνθέτει βιώματα. Όσα νόμιζε ότι είδε διαθλώνται στο πρίσμα του χρόνου και έπειτα παίρνουν την καθαρή τους μορφή. Εραστές του η Ιστορία. 

Η Levy γράφει ένα βιβλίο για την Ιστορία, για την καθαρότητα της όπως καταγράφεται από τους ιστορικούς. Μπορούμε να κατανοήσουμε το παρόν με τα μάτια του παρελθόντος; Μπορούμε να ερμηνεύσουμε το παρελθόν με τις συνθήκες του παρόντος;
Το ίδιο ισχύει για την τέχνη,  για κάθε έκφανση του πολιτισμού, για κάθε αξία.

"Σκεφτόμουν πως η Jennifer Moro μου είχε ζητήσει να μην περιγράψω ποτέ την ομορφιά της, ούτε στην ίδια ούτε σε κανέναν άλλο. Όταν τη ρώτησα γιατί με φίμωνε κατ' αυτόν τον τρόπο, είπε: "Επειδή εσύ διαθέτεις μόνο παλιές λέξεις για να με περιγράψεις."

Η φράση αυτή μου θύμισε τους στίχους του, υπέρμαχου της " καθαρότητας" της γλώσσας, T. S. Eliot, από το Four Quarters :
"For last year's words belong to last year's language
And next year's words await another voice".

Μια αναφορά στη γλώσσα όπως έχει διαμορφωθεί μέσα στο χρόνο, ενσωματώνοντας στοιχεία άλλων γλωσσών, αποκτώντας διαφορετικές έννοιες.