ΓΙΑΣΟΥΝΑΡΙ ΚΑΒΑΜΠΑΤΑ ΤΟ ΣΠΙΤΙ ΤΩΝ ΚΟΙΜΙΣΜΕΝΩΝ ΚΟΡΙΤΣΙΩΝ ΚΑΙ ΑΛΛΕΣ ΙΣΤΟΡΙΕΣ

 

Μετάφραση: Έφη Κουκουμπάνη-Πολυτίμου
Πρόλογος: Γιούκιο Μισίμα

Το σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών

Ένα μικρό σπίτι στην καρδιά ενός μεγάλου κήπου με σφεντάμια και πεύκα στέκει δίπλα στη θάλασσα.  Η υγρασία, η μυρωδιά της και ο ήχος των κυμάτων γεμίζουν την σιγαλιά της νύχτας. Είναι οι νύχτες που το σπίτι αυτό ανοίγει τις πόρτες του για να υποδεχθεί ηλικιωμένους άνδρες.  Άνδρες που η προχωρημένη ηλικία τους τους έχει καταστήσει ανίκανους ερωτικά. Ο θάνατος που πλησιάζει τους οδηγεί στην αναζήτηση της χαμένης νιότης δίπλα σε νεανικά κορμιά κοριτσιών που τους υποδέχονται και παραμένουν ναρκωμένα στο πλάι τους όλη νύχτα. Αυτός ο ύπνος δίπλα σε αυτά τα νεαρά κορίτσια είναι μια μετάγγιση ζωής,  η ζεστασιά του κορμιού τους, η ανάσα τους, ο παλμός τους, τόσο ζωντανός μέσα στον λήθαργο τους, τους δίνει την ψευδαίσθηση της νεότητας. Ο Εγκούτσι είναι ένας ηλικιωμένος άνδρας που παραμένει ενεργός ερωτικά. Όμως ο χρόνος που περνά και το τέλος που πλησιάζει τον φέρνουν στο σπίτι των κοιμισμένων κοριτσιών. Κάθε βραδιά εκεί,  ένα διαφορετικό κορίτσι είναι ξαπλωμένο στο κρεβάτι του,  μια διαφορετική διαδρομή σκέψεων και αναπολήσεων εγείρεται.
Το μόνο που ζητά πια είναι η θέρμη ενός νέου σφριγηλού κορμιού να τον κρατήσει ζεστό και να βυθιστεί δίπλα του στον ύπνο και τη λήθη. Να του θυμίσει τη δυνατότητα να εξουσιάσει αυτά τα κορμιά.
Οι γυναίκες της ζωής του, η γυναίκα του, οι κόρες του , η μητέρα του, οι ερωμένες του, επιστρέφουν στην όψη αυτών των κοριτσιών για να του θυμίσουν τη ζωή που κυλά σαν την άμμο στην κλεψύδρα. Τώρα πια κοιτάζει την δική του κλεψύδρα και την άμμο της ζωής του που σώνεται.

Το μπράτσο

Ανθρώπινα μέλη που αποκολλούνται από το σώμα, έχουν δική τους υπόσταση και μπορούν να ενωθούν με ξένα σώματα.
Τι γίνεται όταν ένα χέρι μιας νεαρής κοπέλας συνενωνεται στο σώμα ενός άνδρα; Πώς αλληλεπιδρούν τα μέλη; Έχουν δική τους συνείδηση και μνήμες τα μέλη του ανθρώπινου σώματος; Αναμνήσεις,  φόβοι,  συναισθήματα μεταφέρονται και τίθεται το θέμα της αποδοχής,  της επιτυχημένης ενσωμάτωσης,  της κατανόησης της διαφορετικότητας.

Περί ζώων και πουλιών

Νιώθοντας αποστροφή για την ανθρώπινη επικοινωνία και συναναστροφή,  ο ήρωας τους διηγήματος καλύπτει την ανάγκη για συντροφιά με ζώα και πουλιά που αγοράζει. Ένας μισάνθρωπος με μια αρρωστημένη αγάπη για τα ζώα και τα πουλιά που κατέχει, ένας διαφορετικός Πυγμαλίων.

"Υπήρχε από την άλλη κάποια θλιβερή αγνότητα στο να βρίσκει κανείς διασκέδαση στη ζωή και στις συνήθειες των ζώων και, προσπαθώντας να επιτύχει μία ιδανική φόρμουλα, να τα μεγαλώνει με έναν τρόπο τεχνητό και παραμορφωτικό, και αυτό αισθανόταν ότι του έδινε μία πρωτόγνωρη θεϊκή ιδιότητα"


Άνθρωποι αποξενωμένοι που μέσα στην μοναξιά τους αποζητούν το χάδι. Άτολμοι στον έρωτα παραμένουν ανικανοποίητοι, λειψοί. Έρωτας,  Θάνατος,  Εξουσία.