ΟΛΑ ΧΑΜΕΝΑ, Κώστας Μιχόπουλος

 

Ο Άρης αγαπά τη θάλασσα,  δε ζει μακριά της και χάνεται για ώρες πηγαίνοντας για ψαρεντούφεκο.
Αυτό το καλοκαίρι, με την Μαρία του, βρίσκονται σε ένα ελληνικό νησί. 
Τρεις μέρες ακόμα θα μείνουν εκεί. Ο Άρης θέλει να πέσει για ψαρεντούφεκο. Η Μαρία είναι έξαλλη που για μια ακόμα φορά θα την αφήσει μόνη.  Και μένει μόνη.  Ο Άρης δεν επιστρέφει.  Στην παραλία οι ώρες περνούν αργά. Κι ο Άρης δεν επιστρέφει.  Έρχεται η νύχτα. Ένα φωτάκι φαίνεται στο απέναντι ύψωμα. Κάνει τάμα και μετρά πόσες φορές αναβοσβήνει. Ο Άρης δεν επιστρέφει. "Μήπως είναι φάρος; Ας μετρήσω ξανά". Μα ο Άρης δεν επιστρέφει. Ειδοποιεί το λιμενικό.  Ο Άρης δεν έχει επιστρέψει.  Μαθαίνει για έναν ψαρά που θα βγει με το καΐκι του για ψάρεμα το ξημέρωμα.  Τον περιμένει δίπλα στο καΐκι. Ζητά να την πάρουν μαζί τους. Ο Άρης δεν έχει επιστρέψει.

Ένα νέο κορίτσι που αγωνιά για τον άνθρωπο που αγαπά και δύο άντρες στη δύση της ζωής τους βρίσκονται σ' ένα καΐκι. Μέσα από την αναζήτηση για τον Άρη, ακούμε τις σκέψεις του Νίκου και του Λευτέρη. Αφηγούνται την μεταξύ τους σχέση, την πορεία της ζωής τους, την άποψη που έχει ο ένας για τον άλλο, κάνουν τον απολογισμό τους.

Ξεκινώντας από τη διήγηση μιας αγωνιώδους αναζήτησης γεμάτη έντονα συναισθήματα, ο Κώστας Μιχόπουλος καταφέρνει με έμμεσες αναφορές, παρασκηνιακά, να παρουσιάσει τη ζωή σε τόπους της παραμεθορίου, κάνοντας παράλληλα μια διαδρομή σε κομβικά σημεία της ελληνικής ιστορίας τα τελευταία 80 χρόνια. Στο πρόσωπο του Νίκου και του Λευτέρη διακρίνουμε δύο διαφορετικούς ανθρώπους,  δύο διαφορετικές στάσεις ζωής.
Από την κατοχή, στη δικτατορία, στο Πολυτεχνείο,  στην Μεταπολίτευση,  στο σοσιαλισμό,  στο μαύρο χρήμα,  στα λαμόγια, στις κομπίνες, στον υπέρμετρο δανεισμό,  στην κατασπατάληση και υπεξαίρεση δημοσίου χρήματος.  Ο νεοέλληνας που με τον δυναμισμό και την ευελιξία του εκμεταλλεύεται το σύστημα και πλουτίζει σε αντίστιξη με αυτόν που ακολουθεί κανόνες και ηθικούς κώδικες με οδηγό του την δικαιοσύνη και την αλήθεια.
Τέσσερις άνθρωποι που οι ζωές τους συναντιούνται και όλα ανατρέπονται.




"Καΐκι ...Πρόσεξέ την πώς είναι γραμμένη. Ευλογημένη λέξη. Τα διαλυτικά και ο τόνος πάνω από το γιώτα είναι λες και στόλισες της λέξης το μπροστινό κατάρτι με σταυρό και ρέλια όπως κάνουν οι καραβοκύρηδες στα καΐκια τους τις γιορτινές μέρες. Τα στολίζουν με αγάπη. Είναι τα σπίτια τους."