Ο δικός μας πόθος, CAROLIN EMCKE

 

Μετάφραση:Δημήτρης Δημοκίδης

Το κείμενο της Emcke, ξεκινά ως μια προσωπική κατάθεση.  Μια περιγραφή της δικής της περιπλάνησης και ενηλικίωσης.  Είναι τα στάδια και οι σκέψεις της από την εφηβεία,  παρατηρώντας το κοινωνικό περίγυρο, τα βιώματα των συμμαθητών, την εύρεση του εαυτού, των επιθυμιών, του δικού της πόθου. Είναι η εξέλιξη της, ο δημοσιογράφος της  λόγος, η παραγωγή ενός κειμένου που έχει προσωπικά στοιχεία και δοκιμιακή μορφή. Από τα ταξίδια της ως δημοσιογράφος, αποκτά εικόνα αυτής της διαφορετικής σεξουαλικής επιθυμίας σε χώρες εκτός Ευρώπης. Άλλες κουλτούρες, άλλες θρησκευτικές πεποιθήσεις, άλλες συμπεριφορές.
Μια διαδρομή πολλών δεκαετιών όπου η σεξουαλικότητα θεωρείτο ταμπού, η ομοφυλοφιλία αδιανόητη,  και η καταπίεση μονόδρομος.
Στη βάση αυτών των καταγραφών, των δυσκολιών που αντιμετώπιζαν όσοι εξέφραζαν την ομοφυλοφιλία τους, η Emcke θέτει το εξής ερώτημα: Πόσο σίγουροι είμαστε για τον δικό μας πόθο; Σε τι βαθμό έχουμε απεκδυθεί τα στερεότυπα με τα οποία μας έχουν γαλουχήσει; Πόσο έτοιμοι είμαστε όλοι στον πυρήνα μας να αποδεχτούμε καθετί διαφορετικό, να δούμε μόνο τον άνθρωπο και να εξασφαλίσουμε το δικαίωμα του στην επιλογή του;

"Μετατροπία, έτσι λένε στη διδασκαλία της αρμονίας τη μετάβαση από μία τονική κλίμακα σε μία άλλη. Ίσως ο όρος αυτός, η τεχνική σύνθεσης της τονικής μουσικής με πέρασμα από ματζόρε σε μινόρε, περιγράφει με τη μεγαλύτερη δυνατή ακρίβεια ... πώς μπορεί να εξελιχθεί και να μεταβληθεί η ερωτική επιθυμία, πώς μπορούν διαφορετικές μορφές να λειτουργούν παράλληλα μεταξύ τους, πώς είναι δυνατόν για το ίδιο άτομο να υπάρχουν μεμονωμένες στιγμές τελείως διαφορετικών μορφών της ηδονής και της επιθυμίας, πώς ορισμένες από αυτές βρίσκουν και την εκπλήρωση τους, ενώ άλλες παραμένουν σε εμβρυακή κατάσταση, πώς, σε κάθε περίπτωση δεν είναι μία και μόνο νόρμα που συνοδεύει και καθορίζει μόνιμα και αποκλειστικά τη μελωδία της ζωής, αλλά πώς μία εναρκτήρια τονικότητα μπορεί να είναι ακριβώς αυτό, μία εναρκτήρια τονικότητα, το ξεκίνημα, μία πρώτη επιθυμία, ένας πρώτος ήχος, μέσα από τον οποίο μπορεί να ξεπηδήσει κάτι άλλο."