Περί έρωτος, STENDHAL

 

Μετάφραση-Εισαγωγή-Μετάφραση-Σημειώσεις: Έφη Κορομηλά


"Αν θεωρώ τους Βέρθερους πιο ευτυχισμένους είναι επειδή ο δον Ζουάν υποβιβάζει τον έρωτα σε μια συνηθισμένη υπόθεση."

Δεν είναι φιλοσοφικό πόνημα, δεν είναι δοκίμιο, ούτε μυθιστόρημα. Είναι η κραυγή, ο εξορκισμός, η εξιλέωση, η προσπάθεια αυτοπροσδιορισμού μιας ψυχής που παραδόθηκε στον έρωτα και βίωσε την απόρριψη.
Είναι η κάθοδος στην κόλαση, η παραμονή στο καθαρτήριο και η προσδοκία για άνοδο, μέσα από την λήθη και την ίαση, στον παράδεισο.

"Καταβάλω κάθε δυνατή προσπάθεια για να είμαι στεγνός. Θέλω να επιβάλω σιωπή στην καρδιά μου, που νομίζει ότι έχει πολλά να πει. Τρέμω διαρκώς μην τυχόν έχω γράψει έναν αναστεναγμό εκεί που πιστεύω ότι έχω σημειώσει μιαν αλήθεια."

Ο λαβωμένος συναισθηματικά Stendhal καταφεύγει στη μυθιστορία σε μια προσπάθεια να καταγράψει και ερμηνεύσει το προσωπικό του βίωμα δίνοντας του μια πιο ευρεία απόδοση, εφαρμογή και ανάγνωση.
Βασικό στοιχείο,στο έργο του αυτό, τα στάδια του έρωτα και ο όρος "κρυσταλλώση" που εφηύρε.

"Η εικόνα του πρώτου έρωτα είναι γενικώς η πιο συγκινητική' γιατί; Επειδή είναι ίδιος σε όλες σχεδόν τις κοινωνικές τάξεις, σε όλες τις χώρες, σε όλους τους χαρακτήρες. Όμως ο πρώτος έρωτας δεν είναι και ο πιο παράφορος."