Η τέχνη της απώλειας, Alice Zeniter

Ο Αλί είναι Καβύλιος. Ζει σε ένα ορεινό τόπο της Αλγερίας.  Στις αρχές της δεκαετίας του 1940 κατατάσσεται στον γαλλικό στρατό, στα τάγματα των Συμμάχων. Επιστρέφει στο χωριό του και με  την εύνοια της τύχης αποκτά περιουσία.  Η οικογένεια του μεγαλώνει.
Το1953 έρχεται στον κόσμο ο γιος του Χαμίντ.
Ένα χρόνο αργότερα δημιουργείται το FLN (Εθνικό Απελευθερωτικό Μέτωπο) και ξεκινά ο αγώνας για ανεξαρτητοποίηση της Αλγερίας. Ο Αλί θεωρείται πλέον αρκί, για τους Αλγερινούς προδότης,  για τους Γάλλους ξένος.
Το 1962,  στον επαναπατρισμό των αρκί στη Γαλλία, ο Αλί με τη γυναίκα του Γιεμά και τα παιδιά τους, εγκαταλείπουν την Αλγερία και βρίσκονται προσφυγές σε στρατόπεδο εγκλεισμού.
Ο Χαμίντ μεγαλώνει με τα τραύματα ενός ανθρώπου απάτρη, ακατανόμαστου. Πάλεψε να αφήσει πίσω του την Αλγερία που κουβαλούσε στο αίμα του. Κάνει τον δικό του αγώνα να σταθεί και να διεκδικήσει τη θέση του σε μια χώρα που τον θεωρούσε ξένο.
Μια από της κόρες του, η Ναϊμά θα βρεθεί στην Αλγερία. Σε μία πατρίδα χαμένη, που την θυμίζουν τα αραβικά και η κουλτούρα της γιαγιάς Γιεμά, κι ένας φόβος επιστροφής, καλλιεργημένος από την απόσταση που κρατά ο πατέρας της από το παρελθόν του.
Κάπως έτσι ξεκινά το ταξίδι της στο χρόνο, ανασυνθέτοντας την ιστορία της οικογένειας της και παράλληλα μιας ολόκληρης κοινωνικής ομάδας. Ανασυστά τις μνήμες του πολέμου της Αλγερίας και τις ολέθριες συνέπειες της αποικιοκρατίας.
Όλα όσα υπέστησαν οι αρκί, οι pied noir και η αιματοχυσία στον πόλεμο για την ανεξαρτησία της Αλγερίας.

Όλα όσα και σήμερα υπομένουν άνθρωποι χωρίς πατρίδα, στοιβαγμένοι σε στρατόπεδα παραμονής, κρατώντας την ελπίδα να τους δοθεί μια ευκαιρία να ζήσουν ανθρώπινα.

Όλα όσα βιώνουν πρόσφυγες και μετανάστες σε μια χώρα που τους φιλοξενεί.

Στην αναμονή να τους αναγνωριστεί το δικαίωμα να είναι ισότιμοι.

Μετάφραση: Έφη Κορομηλά