OSAMU DAZAI, ΔΕΝ ΗΜΟΥΝ ΠΙΑ ΑΝΘΡΩΠΟΣ
"Παντώς εγώ είχα την αυτοσυνειδησία ενός "απόκληρου της κοινωνίας" από τη μέρα που γεννήθηκα. Κι όποτε συναντούσα κάποιον που η κοινωνία είχε στιγματίσει ως τέτοιον απόκληρο, πάντα ένιωθα μέσα στην καρδιά μου μια τρυφερότητα. "
Στην εισαγωγή του, ο μεταφραστής, μας δίνει αρκετά βιογραφικά στοιχεία του συγγραφέα καθώς και λεπτομέρειες για το έργο και το συγγραφικό του ύφος. Τα στοιχεία αυτά λειτουργούν επικουρικά στην κατανοήση και σύνδεση βιωμάτων και μυθοπλασίας. Με το "Δεν ήμουν πια άνθρωπος" ο Dazai κλείνει τη συγγραφική του καριέρα και λίγες μέρες αργότερα βάζει τέλος στη ζωή του, όπως και ο Yukio Mishima.
Τρία σημειωματάρια συγκροτούν τον κορμό αυτού του ημι-βιογραφικού μυθιστορήματος. Τρεις περίοδοι της ζωής του. Τρία φωτογραφικά στιγμιότυπα που αποτυπώνουν την ψυχοσύνθεση του. Είναι ο απολογισμός ενός ανθρώπου που αφηγείται όσα βίωσε.Το μικρότερο παιδί μιας πολύτεκνης οικογένειας, γεμάτο ανασφάλειες και φόβους. Μόνος τρόπος για να επιβιώσει κοινωνικά η δημιουργία ενός προσωπείου. Ο μελαγχολικός και καταθλιπτικός εαυτός του κρύβεται πίσω από την εφευρετικότητα και τα ευφυολογήματα ενός "κλόουν". Ξορκίζει την αμηχανία του διηγούμενος αστείες ιστορίες. Το χιούμορ γίνεται το δεκανίκι και η άμυνά του στην επαφή με άλλους ανθρώπους. Ανίκανος να ενταχθεί στις νόρμες και στη δημιουργία συναισθηματικών δεσμών, εγκαταλείπει την οικογένειά του και εγκαταλείπεται. Η ροπή του στην παραβατική συμπεριφορά και η συναναστροφή του με ανθρώπους που την εντείνουν τον οδηγεί στον αλκοολισμό, στην εξάρτηση από ουσίες, στην ηθική εξαθλίωση, στην αυτοκαταστροφή. Ο Yozo αποξενώνεται βαθμιαία, αδυνατώντας να κατανοήσει την ανθρώπινη συμπεριφορά, τον κοινωνικό καθωπρεπισμό όπως και να συνταχθεί με την υποκρισία γύρω του. Υιοθετεί έναν δικό του τρόπο εξαπάτησης, καλύπτοντας τον πραγματικό του εαυτό και την αδυναμία του. Έχοντας πλήρη επίγνωση της κατάστασης του επιδιώκει τον αφανισμό του. Ύστατη εξομολόγησή του η παραδοχή ότι δεν ήταν πια άνθρωπος.
"...η δικιά μου δυστυχία προερχόταν εξολοκλήρου από τις δικές μου κακές ιδιότητες." Θα ήταν για πάντα ένας "απόβλητος". Χαρακτηριστικό που του αφαιρούσε την ιδιότητα του ανθρώπου.
Αναφορές στον χριστιανισμό, που παραμένουν επιφανειακές, εκφράζονται με μορφή παρομοιώσεων και όχι ως πίστη, ως θρησκευτικό συναίσθημα.
Έμφαση δίνεται και στην αντίθεση της εξωτερικής ομορφιάς με την εσωτερική ασχήμια και ο τρόπος που αντανακλούνται στις εκφράσεις του προσώπου όσα ελλοχεύουν στην ψυχή, κάνοντας το υποκείμενο αποκρουστικό.
Ο μαρξισμός, ο υλισμός, η γυναικεία φύση, η σχέση πατέρα με γιο, το έγκλημα, η συναίνεση στην προδοσία, η τιμωρία, η κοινωνία και η υποταγή των πολιτών, είναι θέματα που απασχολούν τον συγγραφέα και καθιστούν το έργο του αυτό μια τομή της ιαπωνικής κοινωνίας.
Επίκαιρο όσο ποτέ, σε μια κοινωνία αποξένωσης και αδυναμίας συναισθηματικής σύνδεσης.
Human in the Light of Existentialism, Absurdism & Critical
Disability Theory
By
Halima Hasin Tofa
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου