ΚΕΝ ΛΟΟΥΤΣ ΕΝΤΟΥΑΡ ΛΟΥΙ, ΔΙΑΛΟΓΟΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΤΕΧΝΗ ΚΑΙ ΤΗΝ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Μέσα από τη συζήτηση τους αυτή ο Κεν Λόουτς και ο Εντουάρ Λουί καταρρίπτουν τον μύθο της ασυνεννοησίας, το χάσμα λόγω ηλικιακής διαφοράς, τεκμαίροντας τον κοινό τόπο των πολιτικών θέσεων τους. Ξεκινούν τον διάλογο τους διευκρινίζοντας ότι η εργατική τάξη υφίσταται κοινωνική και πολιτική καταπίεση και όχι αποκλεισμό. Στόχος της κυριαρχίας είναι ο αποκλεισμός.
Οι δυσκίνητες δημόσιες υπηρεσίες είναι σκοπίμως έτσι σχεδιασμένες ώστε να αποτρέπουν την προσφυγή σε αυτές για την διεκδίκηση δικαιωμάτων και προνομίων. Οι άνθρωποι εργάζονται για μισθούς πενιχρούς, υποχωρούν μπρος στον φόβο της ανεργίας,  της επισφάλειας, γνωρίζοντας τον τιμωρητικό χαρακτήρα του συστήματος κοινωνικής πρόνοιας. Βιώνουν μορφές βίας που αναπαράγουν μπαίνοντας σε έναν φαύλο κύκλο εκπορευόμενο από τον ταξικό διαχωρισμό και την ταξική βία. Η οικονομική ανασφάλεια προκαλεί άγχος,  εριστικές συμπεριφορές,  εκρήξεις λεκτικής/ σωματικής βίας ανάμεσα στα μέλη μιας οικογένειας,  μιας κοινότητας,  μιας κοινωνίας.
Ο εκσυγχονισμός διευρύνει τις δυνατότητες ενημέρωσης και επικοινωνίας. Πλέον δεν υπάρχει πρόβλημα ορατότητας μα αναμέτρησης με τα κοινωνικά προβλήματα.
Σε μία εποχή που η άκρα δεξιά γίνεται χώρος όπου προσφεύγει η εργατική τάξη, οφείλουμε να προβληματιστούμε και να αντιδράσουμε σε κάτι τόσο οξύμωρο. Η απαρχαιωμένη αριστερά, ανεπαρκής στην συμπερίληψη στην λαϊκή τάξη ανθρώπων που είναι αποδέκτες βίας και ρατσισμού,  καθώς και το αίσθημα αορατότητας των πραγματικών προβλημάτων της εργατικής τάξης,  συντέλεσαν στην εκροή ψηφοφόρων και την μετατόπιση τους στον χώρο της άκρας δεξιάς.

Η τέχνη δίνει βήμα έκφρασης,  διαρρηγνύοντας τα στεγανά των ελεγχόνενων και κατευθυνόμενων μέσων ενημέρωσης. Δίνει φωνή στους αγώνες των καταπιεσμένων, φέρνει στο προσκήνιο όσα επιμελώς κρύβονται κάτω από το "χαλάκι" πολιτικών σκοπιμοτήτων.
Ο Κεν Λόουτς και ο Εντουάρ Λουί είναι τέτοιες φωνές. Απενοχοποιούν τη "θυματοποίηση". Βγαίνουν/βγάζουν από τη σιωπή όσα έχουν επιβληθεί ως αίσθημα ντροπής.
Κυρίαρχοι και κυριαρχούμενοι, αριστερά και δεξιά,  ταξική βία, πολιτική ταυτότητα, ανασυγκρότηση, μετασχηματισμός, δημιουργία νέας γλώσσας που θα παράγει νέα πολιτικά πλαίσια συλλογικού μετασχηματισμού των υποκειμένων.

Μετάφραση: Στέλα Ζουμπουλάκη
Επίμετρο: Θανάσης Καμπαγιάννης

Όποιος επιθυμεί να διευρύνει τους δικούς του ορίζοντες πάνω στα ζητήματα που τέθηκαν σε αυτό τον διάλογο προτείνω,  πέραν από Μπουρντιέ, να αναζητήσει τα: "Δικαίωμα στην τεμπελιά", Πολ Λαφάργκ και "Η νέα πάλη των τάξεων", Slavoj Žižek.