Ο ΔΡΟΜΟΣ, ΚΟΡΜΑΚ ΜΑΚΚΑΡΘΥ

Μεταφερόμαστε σ' ένα μετά-αποκαλυπτικό περιβάλλον όπου ένας πατέρας προσπαθεί να προστατεύσει τον γιο του και να κρατηθουν στη ζωή.
Ένας αγώνας επιβίωσης, συνεχούς πεζοπορίας, αναζήτησης τροφής και ασφαλούς μέρους διανυκτέρευσης.
Με σύμβουλό τους έναν ταλαιπωρημένο χάρτη ακολουθούν τον δρόμο που θα τους οδηγήσει στη θάλασσα. Γύρω τους δεσπόζει ένα τοπίο καταστροφής,  εγκατάλειψης,  ερείπωσης. Τα πάντα έχουν διαβρωθεί. Τα πάντα καλύπτονται από τη γκρίζα σκόνη.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού θα συναντήσουν κι άλλους ανθρώπους, παραδομένους στην εξαθλίωση, στα ένστικτα επιβίωσης. Ανθρώπους που έχουν αποκτηνωθεί.
Ένας πατέρας που αγωνιά για το παιδί του, που το εκπαιδεύει ώστε να μπορέσει να επιβιώσει και μόνο του αν χρειαστεί ή και όχι... Δύο ρακένδυτες φιγούρες σέρνουν ένα καρότσι με τα λιγοστά υπάρχοντά τους στην έρημη γη των νοτιοανατολικών ΗΠΑ. Μόνη τους προστασία η επαγρύπνηση και ένα όπλο με τρεις σφαίρες. Οδεύουν στην δική τους έξοδο, στην αναζήτηση μιας νεας γης της Επαγγελίας. Κινητήριος δύναμη το φως μέσα τους.
Σε αυτό το δυστοπικό χωροχρόνο,  δεν μαθαίνουμε ποτέ την αιτία καταστροφής του κόσμου όπως τον ξέρουμε. Ο χρόνος,  ο τόπος,  τα ονόματα,  δεν έχουν καμιά σημασία.  Λέξεις και έννοιες χάνονται καθώς αφανίζονται όσα περιγράφουν. Η γλώσσα συρρικνώνεται όπως και ο υλικός κόσμος. Στοιχεία αλληλένδετα.

"Το θέμα είναι ότι η ζωή συνεχίζεται"

Ο μόνος δρόμος για εξασφάλιση της συνέχειας είναι η προσαρμογή στο περιβάλλον, στις νέες συνθήκες.  Αυτή είναι και η αρχή του δαρβινισμού. Τι γίνεται όμως όταν μιλάμε δε μιλάμε για πρωτόζωα, μα για τον άνθρωπο που έχει πια κατακτήσει ένα επιπέδο πολιτισμού που καταρρέει; Πόσα στοιχεία ανθρωπιάς θα διατηρηθούν και πόσα θα χαθούν στον βωμό της επιβίωσης;

Το ζοφερό περιβάλλον της πραγματικότητας-της φύσης που εκλείπει-, την περιπλάνηση σε έναν κόσμο στοιχειωμένο με αναμνήσεις που ξεθωριάζουν, διαδέχονται τα ταραγμένα όνειρα της νύχτας. Ο φόβος και η αβεβαιότητα. Οι ενοχές και η ελπίδα.
Τα στοιχεία που τους διαχωρίζουν από τα κτήνη, το φως που κουβαλούν και ζεσταίνει την ψυχή τους, πρέπει να διατηρηθεί ζωντανό όπως και η φωτιά που κυρίως τους εξασφαλίζει την προφύλαξη από το κρύο.
Προμηθεϊκοί ήρωες επωμίζονται τη διαφύλαξη και μετάδοση όσων η φωτιά πρεσβεύει. 

Μετάφραση: Αύγουστος Κορτώ