Τέλεση, Φώτης Δούσος

Ο Άρης Τόσκας κατάγεται από μία αγροτική οικογένεια της ελληνικής επαρχίας. Το όνειρο του ήταν να ασχοληθεί με το θέατρο και το κατάφερε αψηφώντας τον πατέρα του, έναν άνθρωπο με απαρχαιωμένες στερεοτυπικές αντιλήψεις για τον καλλιτεχνικό κόσμο. 

Θα βρεθεί στην Αθήνα με σκοπό να πραγματοποιήσει αυτό το όνειρο που έφερε τη σύγκρουση με την οικογένειά του. Απόφοιτος της σχολής Ωρίων, μιας άσημης σχολής υποκριτικής, νιώθει να τον καταπίνει ο ανταγωνισμός όταν το βιογραφικό του βρίσκεται ανάμεσα σε αυτά αποφοίτων σχολών όπως το Εθνικό και το Κρατικό. Παρακολουθεί σεμινάρια, παίρνει μέρος σε μικρές παραγωγές, αποκτά εμπειρία, περιμένει με τις ώρες στις οντισιόν για έναν, έστω βοηθητικό ρόλο, όπως οι περισσότεροι ηθοποιοί στο ξεκίνημα τους. 

Στο θέατρο "Κεντρικό", ο γνωστός σκηνοθέτης Κωνσταντίνος Μαλτέζος έκανε οντισιόν για τη νέα παράσταση του. Αυτή τη σεζόν θα ανέβαζε τον Οθέλλο. Στο καστ είχαν ήδη επιλεγεί καταξιωμένοι ηθοποιοί του θεάτρου και της τηλεόρασης. Η διανομή όμως δεν είχε γίνει ακόμα. Ο Άρης ήλπιζε, αν τελικά τον επέλεγαν, σε έναν μικρό ρόλο. Ο στωικός του χαρακτήρας, η ταπεινότητα του και η ανασφάλεια του, θα είναι τα στοιχεία που θα συνηγορήσουν υπέρ του. Είναι πλέον μέλος της θεατρικής ομάδας. Θα είναι αυτός που θα φοράει στην παράσταση την περίτεχνη μάσκα, κατασκευή της σκηνογράφου Μάγιας Τσιόλα. 

Όλη του η προσπάθεια μετατοπίζεται στην συνύπαρξη του με αυτό το εικαστικό έργο. Η μάσκα, αν και επιβλητική στην όψη, παρέμενε δύσχρηστη. Φορώντας τη περιορίζονταν έως και αδρανοποιούνταν  οι αισθητηριακές λειτουργίες του. Οι δύο λεπτές σχισμές στη θέση των ματιών και η υποτυπώδης οπή αντί για στόμα δεν του επέτρεπαν να βλέπει, να αναπνέει, να ακούει και φυσικά εμπόδιζαν την ομιλία του. Επιπλέον, η μάσκα λειτουργούσε ως ηχείο για τη φωνή του, επιστρέφοντας τα λόγια του ενισχυμένα σε αυτόν. 

Με τις πέντε αισθήσεις του αποκλεισμένες, καλείται να ποιήσει την τέχνη του με την εναπομείνασα έκτη, τη διαίσθηση. Ο Άρης έπρεπε να υπερπηδήσει τα εμπόδια. Ένιωθε ότι η μάσκα ήταν ένα ζωντανό σώμα, μία αυτόνομη ύπαρξη με δική της βούληση. Αποφασίζει να ενωθεί μαζί της. Σε μία στιγμή απελπισίας θα κολλήσει τη μάσκα στο πρόσωπο του με ισχυρή κόλλα. Θεωρώντας ότι σε λίγες ημέρες,  αφού θα έχει κατακτήσει τη χρήση της και θα της έχει επιβληθεί, η κόλλα θα ξεθυμάνει και η μάσκα θα αποκοπεί από το πρόσωπό του. Οι προσδοκίες του θα διαψευστούν. Η μάσκα θα γίνει το πρόσωπό του και η αγωνία του αποκτά ακόμη μία διάσταση.

Ο Φώτης Δούσος στο μυθιστόρημά του "Τέλεση" δημιουργεί το σκηνικό, την ατμόσφαιρα και τις συνθήκες μιας θεατρικής παραγωγής. Παρακολουθούμε πώς οργανώνεται ένας θίασος, πώς λειτουργούν οι πρόβες, πώς αναπτύσσονται οι σχέσεις μεταξύ όλων των συντελεστών. 

Ο συγγραφέας επιλέγει να αναφερθεί στο κίνημα Me Too παρουσιάζοντας κακοποιητικές συμπεριφορές στο χώρο του θεάτρου. Η ψυχολογική και σωματική βία που υφίστανται, κυρίως οι γυναίκες στο χώρο, εξακολουθεί να υπάρχει ως φαινόμενο ακόμη και μετά τις καταγγελίες και τη δημιουργία του κινήματος Me Too.

Η ματαιοδοξία κάποιων, που επιλέγουν να δέχονται κακοποίηση, μεταμφιέζεται σε συναδελφική αλληλεγγύη και επαγγελματισμό. Αυτή τη μάσκα επιλέγουν να φορέσουν.

Το εύρημα της μάσκας υποδηλώνει και την ενέργεια που διοχετεύει ένας καλλιτέχνης στο έργο του μετατρέποντας ένα κομμάτι ύλης σε μέσο επικοινωνίας και δημιουργίας συναισθημάτων και ιδεών. Η ύλη στην τέχνη μετουσιώνεται σε πνεύμα. Στο σημείο αυτό διερευνούνται τα όρια του δημιουργού στην τέλεση της τέχνης του. 

Η μάσκα όμως, αντιπροσωπεύει και μία κατασκευή είτε σε ατομικό επίπεδο- θωράκιση εαυτού-,  είτε σε κοινωνικό- νόρμες που έχουν επιβληθεί στα μέλη του κοινωνικού συνόλου. Επινοήσεις που καλύπτουν ανασφάλειες, λειτουργούν χειριστικά, τιθασεύουν συμπεριφορές, απελευθερώνουν καταπιεσμένες επιθυμίες, ρυθμίζουν τη συμβίωση με άλλους ανθρώπους ή τον ίδιο τον εαυτό μας. Αντιφατικές χρήσεις που μπορούν να αποβούν λυτρωτικές ή καταστροφικές.



▪️"Μη με ρωτάς τίποτα.  Ξέρεις ό,τι ξέρεις. Από δω και πέρα δε θα πω άλλη λέξη...
Ειναι το σημείο που ο Σαίξπηρ συναντάει τον Μπέκετ και ακόμα τον Βιτγκενστάιν"

Τέλεση, Φώτης Δούσος

▪️"Μη με αγγίζεις! Μη με ρωτάς! Μη μου μιλάς! Μείνε μαζί μου."

(από το θεατρικό "Περιμένοντας τον Γκοντό", Σάμιουελ Μπέκετ)

▪️"Τα όρια της γλώσσας είναι τα όρια του ανθρώπινου μυαλού. Όσα ξέρω είναι αυτά για τα οποία έχω λέξεις."

"Για τα πράγματα που δεν μπορείς να μιλήσεις, πρέπει να σωπαίνεις."

Λούντβιχ Βιτγκενστάιν 

Λίγα λόγια για τον συγγραφέα:

Ο Φώτης Δούσος γεννήθηκε στις Σέρρες το 1980. Σπούδασε θεατρολογία στο Τμήμα Θεάτρου, Σχολή Καλών Τεχνών στο Α.Π.Θ. Την περίοδο 2005-2008 εργάστηκε ως θεατροπαιδαγωγός σε σχολεία Α΄βάθμιας Εκπαίδευσης και ως βοηθός σκηνοθέτη στο ΔΗ.ΠΕ.ΘΕ. Σερρών. Είναι από τα ιδρυτικά μέλη του συγκροτήματος "Δάρνακες" με τους οποίους έχει ηχογραφήσει τρεις δίσκους (Virgo, 2005, AnoKato Records, Libra - Το Προξενιό της Αντιγόνης, 2010, Παρουσία Records - Scorpio, 2013, ανεξάρτητη παραγωγή) και έχει κάνει πολλές συναυλίες σε Ελλάδα και εξωτερικό. http://darnakes.bandcamp.com/ Το 2009 ίδρυσε μαζί με τον Αλέξη Ράπτη την θεατρική ομάδα "Hippo" που δραστηριοποιείται στον χώρο του παιδικού θεάτρου και του εκπαιδευτικού Δράματος. website:http://hippohippos.wix.com/hippo-theatre-group Το 2014 διοργάνωσε και εμψύχωσε με συνεργάτες του δύο theater camp με στόχο την υποστήριξη της ελληνικής γλώσσας στο Belmont της California και στο Tenafly του New Jersey. To καλοκαίρι 2016 διοργάνωσε με συνεργάτες θεατρικό camp για παιδιά στη Μελβούρνη. Έχει κάνει περιοδείες με τη θεατρική του ομάδα σε Καναδά, Αμερική, Ευρώπη και Αυστραλία. Από τις Εκδόσεις Σαΐτα κυκλοφορεί το βιβλίο του "Χίμαιρα μικρά διηγήματα για μεγάλους" και μπορείτε να το κατεβάσετε από εδώ: http://www.saitapublications.gr/2012/11/ebook.10.html Το 2018 κυκλοφόρησε από τις Εκδόσεις Ελληνική Πρωτοπορία το βιβλίο του "Στη βιβλιοθήκη του Δον Κιχωτη". Αρθρογραφεί τακτικά στο λογοτεχνικό περιοδικό "Νέο Πλανόδιον".

[Πηγή: biblionet.gr]