Ο ΨΑΡΑΣ ΚΙ Ο ΓΙΟΣ ΤΟΥ, ΖΟΥΛΦΙ ΛΙΒΑΝΕΛΙ

Ο Λιβανελί μεγάλωσε βυθισμένος στη λογοτεχνία.  Μεγάλη του αγάπη η νουβέλα του Χέμινγουεϊ "Ο γέρος και η θάλασσα".
Στο νέο του μυθιστόρημα "Ο ψαράς κι ο γιος του", κυριαρχεί η θάλασσα και ο δεσμός ενός ψαρά με την υδάτινη κυρά.

Ένα μικρό ψαροχώρι στα ανατολικά παράλια του Αιγαίου είναι ο τόπος του Μουσταφά.  Εδώ μεγάλωσε, ανδρώθηκε, ερωτεύτηκε και παντρεύτηκε την Μεσουντέ. Κάθε πρωί ξυπνά και κινά να ανταμώσει την άλλη μεγάλη του αγάπη,  τη θάλασσα.  Αυτή που τόσα χρόνια θρέφει την οικογένειά του και όλο το χωριό.
Αυτή που πριν λίγα χρόνια τους πήρε, τόσο άπονα, τον επτάχρονο γιο τους.
Εκείνη ήταν η τελευταία μέρα που χαμογέλασε ο Μουσταφά. Έκτοτε αποτραβήχτηκε από όλους, άλλαξε, παραξένεψε, όπως έλεγαν οι συντοπίτες του. Η ζωή του με τη Μεσουντέ ήταν πια απλή συνύπαρξη. Μια συγκατοίκηση δύο βουβών ανθρώπων που τους κατασπάραξε η απώλεια, το αξεπέραστο πένθος.
Κάθε πρωί όμως, πρώτος απ' όλους ο Μουσταφά ξανοίγεται με τη βάρκα του για ψάρεμα και η Μεσουντέ καταπιάνεται με το νοικοκυριό και τον κήπο της.
Έρχεται ένα πρωινό που η θάλασσα δεν θα είναι γεμάτη ψάρια όπως τις άλλες ημέρες.  Αυτό που θα φέρει στον Μουσταφά ο φίλος του, το δελφίνι που το φωνάζει "Μπαμπά", θα αλλάξει τη ζωή τους.
Μπορεί μέσα από τόσο θάνατο και τόσο πόνο να γεννηθεί η ευτυχία;

Ο Λιβανελί στο μυθιστόρημα του θα ασχοληθεί με τις αγωνίες των ψαράδων, την καταστροφή της θαλάσσιας χλωρίδας και πανίδας από ασυνείδητους κερδοσκόπους, τη σχέση ανθρώπου και φύσης. 
Το κυριότερο όμως θέμα του είναι η απόγνωση, η απελπισία, ο πόλεμος, που ξεριζώνουν ανθρώπους από τον τόπο τους  αναζητώντας καταφύγιο σε άλλους τόπους, ξένους.  Άνθρωποι που πέφτουν θύματα εκμετάλλευσης από οργανωμένους εγκληματίες εμπόρους ελπίδας.

Μετάφραση: Φράγκω Καραογλάν