ΜΙΚΡΑ ΠΡΑΓΜΑΤΑ ΣΑΝ ΚΙ ΑΥΤΑ , CLAIRE KEEGAN

🎄 Ας μιλήσουμε για παραμύθια

Την Πρωταπριλιά του 1946 ένα αγοράκι "αγνώστου πατρός" έρχεται στον κόσμο. Μητέρα του η δεκαεξάχρονη υπηρέτρια της ηλικιωμένης, προτεστάντισσας χήρας  Γουίλσον. Μητέρα και γιος θα τεθούν υπό την προστασία της. Ο μικρός Μπιλ θα μεγαλώσει,  θα ερωτευτεί και θα παντρευτεί την Αϊλιν. Με την συνδρομή της κυρίας Γουίλσον ξεκινούν την κοινή τους ζωή.
Είμαστε στα μέσα της δεκαετίας του 1980. Ο Μπιλ είναι έμπορος καυσόξυλων και κάρβουνου.  Εργάζεται σκληρά για να συντηρήσει την πολύτεκνη οικογένεια του. Αναπολεί τα παιδικά του χρόνια νιώθοντας μελαγχολία η οποία αυξάνεται καθώς συνειδητοποιεί ότι η ζωή του είναι ένας ατέρμονα επαναλαμβανόμενος κύκλος.  Νιώθει εγκλωβισμένος σε μια αναπόδραστη καθημερινότητα. Τα Χριστούγεννα πλησιάζουν και ο φόρτος εργασίας τον εξαντλεί σωματικά και ψυχικά. Η τελευταία από τις επισκέψεις του στο μοναστήρι της περιοχής θα του αποκαλύψει όσα συνέβαιναν στα λεγόμενα "πλυσταριά της Μαγδαληνής", όπου ανύπαντρες μητέρες εργάζονταν, σε βάρβαρες συνθήκες, μέχρι τελικής πτώσης και εκατοντάδες από αυτές μαζί με τα μωρά τους βρήκαν τον θάνατο.
Η συνάντηση με ένα τέτοιο εξαθλιωμένο κορίτσι θα κλονίσει τον ευαίσθητο ψυχισμό του.  Οι σκέψεις τον κατακλύζουν. Νιώθει οργή για όσα βιώνουν αυτά τα δύσμοιρα πλάσματα και αισθάνεται ευγνώμων που στην δική του ζωή υπήρξε η κυρία Γουίλσον.  Αυτή η συμπονετική γυναίκα που περιέθαλψε αυτόν και την μητέρα του, που τους έσωσε από μια τέτοια μοίρα.
Θα μπορέσει να αντιδράσει και να εναντιωθεί σε ένα κατεστημένο που συντηρεί τα "πλυσταριά της Μαγδαληνής";
Θα διακινδυνεύσει το μέλλον της οικογένειας του για να αποκαλύψει αυτό που όλοι γνωρίζουν μα συγκαλύπτουν με την σιωπή τους;

🌲 Ας μιλήσουμε για την πραγματικότητα

Αν αφαιρέσουμε τα πραγματολογικά στοιχεία που χρονικά μας τοποθετούν στο 1985, οι κοινωνικές και οικονομικές συνθήκες μας μεταφέρουν σε ένα ντικενσιανό περιβάλλον. Καθολικισμός και Προτεσταντισμός, οικονομική ύφεση με εργοστάσια και επιχειρήσεις να χρεοκοπούν, ανέχεια που οδηγεί σε μετανάστευση. Μια κοινωνία συντηρητική και πατριαρχική. Ο πατέρας που συντηρεί οικονομικά την οικογένεια και η μητέρα που μεγαλώνει τα παιδιά. Ο συναισθηματισμός του Μπιλ και ο ωμός ρεαλισμός της Αϊλίν δημιουργούν μια ακόμα αντίθεση. Η τελική απόφαση όμως θα είναι του Μπιλ, μια απόφαση που θα επιβληθεί στην οικογένεια.
Θα προτιμούσα ο Μπιλ να είχε το κουράγιο να αντιμετωπίσει την ηγουμένη κατά πρόσωπο,  θα προτιμούσα να έρθει ανοιχτά σε ρήξη, θα προτιμούσα μια πιο δυναμική αντίδραση, θα προτιμούσα χαρακτήρες ρεαλιστικούς/σύγχρονους της εποχής τους, θα προτιμούσα οι γυναίκες του χωριού να είχαν επαναστατήσει, θα προτιμούσα μια ιστορία που κεντρικό πρόσωπο θα ήταν η μικρή Σάρα που ζούσε φυλακισμένη και το στήθος της έτρεχε γάλα για ένα μωρό που της άρπαξαν. Τότε όμως δεν θα διάβαζα ένα παραμύθι...

Μετάφραση: Μαρτίνα Ασκητοπούλου

Μια πολύ γλυκιά ιστορία αγάπης και ελπίδας, ένα σκοτεινό και τρυφερό χριστουγεννιάτικο παραμύθι που συγκινεί και προβληματίζει.



"Η ιστορία αυτή είναι αφιερωμένη στις γυναίκες και τα παιδιά που υπέφεραν τόσα χρόνια στα οικοτροφεία για μητέρες και βρέφη, και στα πλυσταριά της Μαγδαληνής της Ιρλανδίας."

Claire Keegan

⚠️ SPOIL ALERT ⚠️

Διαβάζοντας την αφιέρωση της συγγραφέως θα περίμενε κανείς κεντρικά πρόσωπα του διηγήματος να είναι αυτά τα παιδιά.  Διαβάζοντας το διήγημα διαπιστώνουμε ότι κεντρικός ήρωας είναι ο Μπιλ, τα ψυχικά τραύματα του, ο εύθραυστος συναισθηματισμός του, η κούρασή του, οι τάσεις φυγής,  η έλλειψη του πατέρα και η συνεχής αναζήτησή του. 

Ως πατέρας ΠΕΝΤΕ κοριτσιών το μόνο που έκανε όταν αντίκρισε ένα κορίτσι φυλακισμένο μέσα σε μια αποθήκη, γεμάτο ακαθαρσίες, τιμωρημένο και ξεχασμένο εκεί, ήταν να το συνοδεύσει και να το παραδώσει στις καλόγριες. Ένα κοριτσάκι που είχε φέρει στον κόσμο ένα μωρό και το αναζητούσε. Όταν αργότερα άρχισε να σκέφτεται πως και η μητέρα του θα μπορούσε να έχει την τύχη της μικρής Σάρα,  αποφάσισε να γυρίσει στο μοναστήρι.  Βρίσκει και πάλι τη Σάρα και χωρίς να συναντήσει κανέναν που θα μπορούσε να τον δει ή να τον σταματήσει, την παίρνει μαζί του και κατευθύνονται στο σπίτι του.

Ο Μπιλ έσωσε ένα παιδί που κανείς δεν θα αναζητούσε. Η κοινωνία που παρέμενε θεατής στο κοινό μυστικό της κακοποίησης αυτών των παιδιών στο μοναστήρι και οι καλόγριες που δεν θα επιθυμούσαν να δώσουν προεκτάσεις στο ζήτημα,  θα συνέχιζαν να αποσιωπούν την κατάσταση.  Ένα παιδί σώθηκε, ο Μπιλ έκανε το καθήκον του και "ξεχρέωσε" την καλοσύνη της κυρίας Γουίλσον, εκατοντάδες παιδιά θα συνέχιζαν να χάνονται στα πλυσταριά της Μαγδαληνής.