ΙΣΤΟΡΙΕΣ ΤΗΣ ΑΝΑΤΟΛΗΣ, Μαργκερίτ Γιουρσενάρ

Διαβάζοντας τον τίτλο θα περίμενε κανείς τον απόηχο ιστοριών εμπνευσμένων από τις χίλιες και μια νύχτες, το έπος του Γκιλγκαμές, τις σούτρες, ιστορίες που συλλέγει όποιος διαβαίνει μονοπάτια που χάνονται στα βάθη της Ασίας.
Η Μαργκερίτ Γιουρσενάρ ανασκευάζει ή δημιουργεί μικρά διηγήματα αποπνέοντας στοιχεία από χώρες των Βαλκανίων, της Μεσογείου, της Άπω Ανατολής.
Αυτοκρατορική Κίνα, Μαυροβούνιο, Σερβία, Ελλάδα, Ιαπωνία, Ινδία, είναι οι προορισμοί, οι τόποι εκκίνησης και αναφοράς.

Στην ιστορία "Πώς σώθηκε ο Γουάνγκ Φο", πραγματεύεται την ομορφιά όπως υπάρχει στη φύση και όπως αποτυπώνεται στον καμβά ενός ζωγράφου, το ιδανικό/ιδεατό και το πραγματικό/φυσικό. Θέματα που ανέδειξε και ο Μπαλζάκ στη νουβέλα του "Το άγνωστο αριστούργημα".

"Μου είπες ψέματα Γουάνγκ Φο, με γέλασες: ο κόσμος δεν είναι τίποτε άλλο παρά ένα συνονθύλευμα από ανάκατες κηλίδες που τις πέταξε στο κενό ένας παράφρονας ζωγράφος και που εμείς τις σβήνουμε ακατάπαυστα με τα δάκρυά μας. Το βασίλειο των Χαν δεν είναι το ωραιότερο βασίλειο και εγώ δεν είμαι ο αυτοκράτορας. Η μόνη αυτοκρατορία όπου αξίζει να βασιλεύει κανείς είναι αυτή στην οποία μπορείς και μπαίνεις εσύ, γέροντα Γουάνγκ, από το μονοπάτι των Χιλίων Καμπυλών Γραμμών και των Δέκα Χιλιάδων Χρωμάτων."

Ιστορίες που αποτυπώνουν την λαϊκή παράδοση, μύθους και τοπικούς θρύλους. Ατρόμητοι πολεμιστές, νεράιδες που κλέβουν τη φωνή και το μυαλό όμορφων παλλικαριών, γυναίκες που τολμούν να ζήσουν έρωτες αμαρτωλούς, γυναίκες που παραδίδονται στη λαγνεία του έρωτα, μητέρες που θυσιάζονται για τα παιδιά τους.
Αφηγήσεις που υμνούν κάθε μορφή αγάπης, επιθυμίας, τέρψης.
Σαγηνευτικοί χαρακτήρες μακρινών εποχών αναδίδουν αρώματα αισθησιακά. Χαρά και οδύνη, πόθος και αμαρτία, αγάπη και εκδίκηση,  πάθος και απόγνωση, παίρνουν μορφή γυναίκας, γίνονται σύμβολα της θηλυκής υπόστασης καταρρίπτοντας στερεοτυπικές συμπεριφορές.

"Γύρω του το φως διαχεόταν σαν φωτοστέφανο και η Κάλι ένιωσε να αναδύεται από τα βάθη της ψυχής της το προαίσθημα της μεγάλης και οριστικής ανάπαυσης, το σταμάτημα των κόσμων, η λύτρωση όλων των υπάρξεων, η μέρα της αγαλλίασης όπου η ζωή και ο θάνατος θα είναι εξίσου ανώφελα, η εποχή όπου το Παν θα απορροφηθεί από το Τίποτα, λες και αυτή η απόλυτη ανυπαρξία που είχε μόλις συλλάβει νοερά σκιρτούσε μέσα της σαν έμβρυο."

Μετάφραση: Γιάννης Στρίγκος