ΚΟΚΚΙΝΑ ΦΥΛΛΑ, ΟΥΙΛΛΙΑΜ ΦΩΚΝΕΡ
Στο Γιοκναπατάουφα, ο φύλαρχος Ισσετιμπέχα είναι βαριά άρρωστος. Ινδιάνοι από τις γύρω περιοχές καταφθάνουν για να τον αποχαιρετήσουν. Το εθιμοτυπικό της κηδείας και της ταφής έχει ήδη ξεκινήσει. Σύμφωνα με το έθιμο, ο φύλαρχος θα ταφεί μαζί με τον σκύλο, το άλογο και τον υπηρέτη του. Ο νεαρός νέγρος καταφέρνει να διαφύγει και ένα ανθρωποκυνηγητό ξεκινά.
Αδιαμφισβήτητα η γραφή του Φώκνερ είναι δύσβατη, ομιχλώδης, σύνθετη.
Τα κείμενά του συνομιλούν, αποτελούν μέρη ενός ευρύτερου έργου. Ένα έπος, μια ανασύσταση της ζωής στην Yoknapatawpha County, το φανταστικό όνομα για την Lafayette County στο βόρειο Μισισίπι.
Στο διήγημα "Κόκκινα φύλλα" πραγματεύεται την αλλοτρίωση των αυτόχθονων πληθυσμών από τους αποικιοκράτες, τον θεσμό της δουλείας, τον μιμητισμό του δυτικού προτύπου ως μέσο καταξίωσης, αίγλης, έκφανση πολιτικής εξουσίας και εδραίωσης.
Με ρεαλιστική πρόζα που επικεντρώνεται στον ψυχισμό του υποκειμένου, δομεί μια μυθιστορία που απηχεί κοινωνικά και πολιτικά θέματα όντας ειρωνικός.
Στοιχεία λαογραφίας για την ζωή των ινδιάνων, η επίδραση του δυτικού πολιτισμού, η αλλοίωση που επήλθε, είναι διάσπαρτα στο έργο του συγγραφέα.
Μια αντιπαραβολή συμπεριφορικών κανόνων των αυτόχθονων και ετερόχθων, νόρμες και έθιμα που επικρατούν, αντικαθίστανται ή αφομοιώνονται.
Η αξία της ανθρώπινης ζωής, ο φόβος του θανάτου και η αγωνία που βιώνει ο άνθρωπος όταν απειλείται η ζωή του εκφράζονται στο πρόσωπο του νέγρου υπηρέτη. Βίαια έθιμα που χαρακτηρίζουν εποχές και κοινωνίες όπου η αξία της ζωής ενός ανθρώπου ήταν ανάλογη της κοινωνικής του θέσης. Μια αλληγορική αναπαράσταση του σύγχρονου κόσμου.
"Δεν θέλει να πεθάνει, είπε ο Μπέρρυ.
Γιατί να μη θέλει; ρώτησε ο Μπάσκετ.
Το ότι κάποτε έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει δεν φτάνει, απάντησε ο νεαρός. Ούτε εμένα θα μου 'φτανε, γέρο.
Πρόσεχε τα λόγια σου, είπε ο Μπέρρυ.
Για είκοσι χρόνια, συνέχισε ο Μπάσκετ, ενώ οι υπόλοιποι της ράτσας του μοχθούσαν στα χωράφια, αυτός υπηρετούσε τον Άντρα στον ίσκιο. Αφού δεν θέλησε να μοχθήσει, γιατί να μη θέλει να πεθάνει;"
Γιατί να μη θέλει; ρώτησε ο Μπάσκετ.
Το ότι κάποτε έτσι κι αλλιώς θα πεθάνει δεν φτάνει, απάντησε ο νεαρός. Ούτε εμένα θα μου 'φτανε, γέρο.
Πρόσεχε τα λόγια σου, είπε ο Μπέρρυ.
Για είκοσι χρόνια, συνέχισε ο Μπάσκετ, ενώ οι υπόλοιποι της ράτσας του μοχθούσαν στα χωράφια, αυτός υπηρετούσε τον Άντρα στον ίσκιο. Αφού δεν θέλησε να μοχθήσει, γιατί να μη θέλει να πεθάνει;"
Μετάφραση-Επίμετρο:
Γιάννης Παλαβός
Γιάννης Παλαβός
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου