Τα στοιχειώδη σωματίδια, Μισέλ Ουελμπέκ

 

"Ό,τι υπάρχει έχει στην ίδια τη γέννησή του το σπέρμα του αφανισμού του."
Χέγκελ

Μισέλ και Μπρυνό,  δύο αδέρφια τόσο διαφορετικά μεταξύ τους. Το μόνο κοινό τα γονίδια που τους κληροδότησε η μητέρα τους, Ζανίν. Και οι δύο ανατράφηκαν από τους γονείς των πατεράδων τους, μιας και η Ζανίν επέλεξε να ζήσει σε ένα κοινόβιο στην Καλιφόρνια. Ήταν η αυγή της σεξουαλικής απελευθέρωσης, των ψυχεδελικών ουσιών, της κοινωνικής επανάστασης.
Έντονα παραστατικός και πληθωρικός στις περιγραφές του,  ο Ουελμπέκ σκιαγραφεί μέσα από το οικογενειακό παρελθόν των δύο ηρώων του, την γαλλική κοινωνία του '60 και '70.
Κάποια στιγμή στην εφηβεία τους, τα δύο αγόρια θα γνωριστούν.  Μια υποτυπώδης σχέση γεννιέται ανάμεσά τους.
Τώρα πια είναι σαράντα χρονών, ο καθένας έχει διαβεί το δικό του μονοπάτι, έχει συλλέξει τις δικές του εμπειρίες.
Ο Μισέλ είναι ένας διακεκριμένος βιολόγος, αφοσιωμένος στην επιστήμη του, συναισθηματικά αυτιστικός,  αποξενωμένος, και απαθής ερωτικά.
Ο Μπρυνό ακολούθησε τον θεωρητικό κλάδο,  σπούδασε φιλολογία και τον χαρακτηρίζει η εμμονή του με την ερωτική ηδονή.

"Στο τέλος, είδε το νοητικό συμπίλημα του χώρου και το αντίθετο του. Είδε τη νοητική σύγκρουση που δονούσε το χώρο και την εξαφάνιση του. Είδε το χώρο σαν μία πολύ λεπτή γραμμή που χώριζε δύο σφαίρες. Στην πρώτη σφαίρα βρισκόταν το ον και ο διαχωρισμός' στη δεύτερη σφαίρα βρισκόταν το μη-ον και η εξαφάνιση της ατομικότητας. Ήρεμα, χωρίς να διστάσει, στράφηκε και κατευθύνθηκε προς τη δεύτερη σφαίρα."

Το όνειρο αυτό του Μισέλ σημειοδοτεί την εξερεύνηση της διττής όψης του κόσμου ως παράγωγο του νεοφιλελευθερισμού και της ατομικότητας. 
Σε όλη την ιστορία του ο δυτικός πολιτισμός υπήρξε πεδίο ενασχόλησης με φιλοσοφικά, πολιτικά ζητήματα, χώρος εκκόλαψης και ανάπτυξης των τεχνών, συμπεριλαμβανομένης της λογοτεχνίας.(Μπρυνό)
Όλη αυτή η πορεία όμως δεν ξεπέρασε την ανάγκη για ορθολογική βεβαιότητα. Στο βωμό της πλήρωσης αυτής της ανάγκης η Δύση θυσίασε τα πάντα: "τη θρησκεία της, την ευτυχία της, τις ελπίδες της και εντέλει την ύπαρξη της." Ο άνθρωπος γίνεται θεός και κατορθώνει να δημιουργήσει κλώνους, ακυρώνοντας και αντικαθιστώντας την αναπαραγωγή διαδικασία και την ανάγκη ερωτικής επαφής. (Μισέλ)

Μέσα από την ακόρεστη ερωτική επιθυμία, την απελευθερωμένη από κοινωνικά ταμπού σεξουαλικότητα, συνετίθεται μια συμβολική μορφή ύπαρξης συνυφασμένη με τον νεοφιλελεύθερο πολιτισμό, στον αντίποδα του έκπτωτου "πρωτόγονου κομμουνισμού". Κοινωνικά σχήματα όπως το ζευγάρι, η οικογένεια, αποδομούνται και καταλύονται δίνοντας την θέση τους στον διογκωμένο πλέον ατομικισμό, τον ανταγωνισμό και την αποξένωση.

Οι ήρωες του Ουελμπέκ, σε έναν κόσμο αδιέξοδο και μάταιο, με την ευτυχία να κυλά σαν ρυάκι και να χάνεται στην απέραντη θάλασσα, επιθυμούν την συναισθηματική πληρότητα,  αποζητούν την αγάπη, καθένας με τον δικό του τρόπο.

Μετάφραση: Αλέξης Εμμανουήλ

"Η δυστυχία μας δεν φτάνει στο ζενίθ της παρά μονάχα όταν έχουμε βρεθεί, αρκετά κοντά, στην εφικτή πιθανότητα της ευτυχίας."

Προκλητικά απαισιόδοξος και ζοφερά σαρκαστικός, ο Ουελμπέκ παρουσιάζει την κατάρρευση του Δυτικού πολιτισμού,  την νέα "μεταφυσική μετάλλαξη" που παρέχει η επιστήμη, τη δημιουργία μιας κοινωνίας όπως περιγράφεται από τον Άλντους Χάξλεϋ στον  "Θαυμαστό καινούριο κόσμο" του, προοικονομώντας το δικό του δυστοπικό μυθιστόρημα "Η δυνατότητα ενός νησιού".