Στην τρέλα , Joy Sorman

Η Τζόυ Σορμάν αποφασίζει να γράψει ένα βιβλίο για τον κόσμο των ψυχικά ασθενών.  Επιδιώκει και κατορθώνει να της χορηγηθεί άδεια επίσκεψης στο περίπτερο 4Β, τμήμα ενός ψυχιατρικού ιδρύματος με δώδεκα κλίνες. Συνομιλεί με τους υπεύθυνους ψυχίατρους, το νοσηλευτικό και βοηθητικό προσωπικό,  τους ίδιους τους ασθενείς. Μέσα από τις παραστατικές περιγραφές της απεικονίζεται η δομή ως χώρος διαμονής/παραμονής, ως διοικητική υπηρεσία, ως παροχή ιατρικής φροντίδας.

Κάθε πληροφορία είναι καταγραφή όσων διαπίστωσε κατά τη διάρκεια αυτής της έρευνας. Ως παρατηρήτρια λοιπόν μας εκθέτει το ιστορικό των ασθενών, τις σχέσεις που δημιουργούνται σε ένα τέτοιο περιβάλλον, την αντιμετώπιση του προσωπικού, τα πρωτόκολλα λειτουργίας, την ιδρυματοποίηση, την αποκατάσταση. Κάθε ασθενής και μια μοναδική ιστορία τραύματος. Η επανένταξη τους στην κοινωνία, στην πλειοψηφία των περιπτώσεων,  αποτυγχάνει και οδηγεί στην επιστροφή των ασθενών στην κλινική. Όπως διαπιστώνει, ο εγκλεισμός περισσότερο αποσκοπεί στην απομόνωση των ψυχικά ασθενών σε έναν χώρο εκτός κοινωνίας ώστε να μην διαταράσσουν την λειτουργία της, κάτι που τους καθιστά "κοινωνικούς κρατούμενους".

"Δίπλα στον Φρανκ, τη Μαρία, τον Αρτύρ, τον  Μπαρναμπέ, την Αντριέν, συνειδητοποίησα ότι εδώ τίποτα δεν διαρκεί πολύ, ούτε η πίστη ούτε οι αμφιβολίες, ούτε τα αυτονόητα ούτε οι αρχές, είναι όλα τόσο επισφαλή και ανακλητά- η γνώση, η φροντίδα, ο λόγος των νοσηλευτών όπως επίσης και των ασθενών. Η μοναδική αρχή που έχει αξία είναι η αρχή της αβεβαιότητας. Υπάρχουν μόνο καταστάσεις, διαστρωματωμένες και σε αργή ζύμωση, και τόσο λίγες εξηγήσεις, που ισοπεδώνουν, συνθλίβουν. Υπάρχουν αντηχήσεις και αντανακλάσεις, και τόσο λίγα συμπεράσματα."

Μας παρουσιάζει την σύγκρουση μεταξύ διοικητικής υπηρεσίας διαχείρισης κονδυλίων και ιατρικής περίθαλψης, πόσο η άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος επηρεάζεται από την οικονομική επάρκεια της δομής. Περικοπές σε προϋπολογισμό επιφέρουν αναπροσαρμογή στη φροντίδα των ασθενών.
Διαφορετικές προσεγγίσεις στην άσκηση της ψυχιατρικής, π.χ. πιο εξατομικευμένη θεραπεία, καθίστανται αδύνατες λόγω ελλείψεων του συστήματος, λόγω ανεπάρκειας ή λόγω νοοτροπίας.
Βασικό σημείο η δυνατότητα της ψυχιατρικής ως επιστήμης να αποφανθεί με βεβαιότητα.

"...η ψυχιατρική, η οποία είναι εμπειρική και προχωράει ψηλαφιστά, δεν πρέπει να διατυπώνει παρά μόνο υποθέσεις, επισφαλείς και ανακλητές, δεν πρέπει να εμπλέκεται στην πειθάρχηση."
 

Μετάφραση: Αριάδνη Μοσχονά