1793 Τότε που βασίλευε η βία, Niklas Natt och Dag

Το 1792 ο βασιλιάς της Σουηδίας Γουσταύος Γ' πεθαίνει. Στη Γαλλία η Μαρία Αντουανέτα οδηγείται στην γκιλοτίνα. Η Γαλλική Επανάσταση προκαλεί ανακατατάξεις και ταραχές στην Ευρώπη.  Η παραπέουσα πολιτική κατάσταση στη Σουηδία κλιμακώνεται με τις ίντριγκες μεταξύ των διαδόχων του νεκρού βασιλιά.

Στοκχόλμη, φθινόπωρο του 1793.
Ο Ζαν Μίκαελ Καρντέλ κοιμάται, λιπόθυμος από το αλκοόλ πάνω σ' ένα τραπέζι του καπηλειού "Αμβούργο".  Δύο χαμίνια τον ξυπνούν. Ένα πτώμα επιπλέει στα νερά της λίμνης Φατμπούρεν. Ο Καρντέλ ανήκει στο σώμα της Αποσπασμένης Φρουράς της Πόλης, γνωστών ως "Πατατοκεφτέδες".

"ΠΑΤΑΤΟΚΕΦΤΕ! ΠΑΤΑΤΟΚΕΦΤΕ ΜΙΚΕΛ! Ξύπνα!
Καθώς ο Καρντέλ αρχίζει να συνέρχεται και να ξυπνάει από τις επίμονες σκουντιές, τον διαπερνά για λίγο ένας πόνος στο αριστερό του χέρι που δεν υπάρχει πια. Στη θέση του απολεσθέντος μέλους κρέμεται τώρα ένας ξύλινος βραχίονας από οξιά. Το κολόβωμα εφαρμόζει σε μία κοιλότητα σκαλισμένη στο ξύλο μέλος, το οποίο συγκρατείται στο ύψος του αγκώνα με θηλιές δερμάτινες. Χώνονται στη σάρκα του. Έπρεπε τώρα πια να γνωρίζει πόσο απαραίτητο ήταν να λύνει τα λουριά πριν να λιποθυμήσει."

Ο πολιτάρχης Γιόχαν Γκούσταβ Νουρλίν ενημερώνεται για το συμβάν και καλεί τον Σέσιλ Βίνγκε, φίλο του από τη νομική σχολή, να βοηθήσει για μια ακόμα φορά, στις έρευνες της Πολιταρχίας.

"Ο Σέσιλ Βίνγκε πεθαίνει.  Είναι φθισικός....Οι φήμες λένε πως εγκατέλειψε τη γυναίκα του για να μην τον βλέπει να αργοπεθαίνει. Λένε πως κάποιες διακεκριμένες φωνές από το νοσοκομείο Σεραφείμ προέβλεπαν εδώ και ένα μήνα ότι θα πέθαινε. Τώρα ζει με χρόνο δανεικό. Όχι πως δεν το σέβονται εκεί στο Σλοτσμπάκεν αλλά το προσωπικό τον αποκαλεί το φάντασμα του Ιντεμπέτουσκα."

Στο νεκροταφείο της Μαρίας Μαγδαληνής, όπου έχει μεταφερθεί ο νεκρός, ο Καρντέλ συναντά τον Σέσιλ. Οι δύο τους θα αναλάβουν την έρευνα για ταυτοποίηση του ακρωτηριασμένου πτώματος και την εξιχνίαση του εγκλήματος.

Σ' ένα ζοφερό περιβάλλον ένδειας και ανέχειας, σε δρόμους γεμάτους λάσπη και ακκαθαρσίες, δυσωδία και ασθένειες, περιφέρονται πόρνες και μεθυσμένοι επαίτες, στρατιώτες που γύρισαν από το μέτωπο, φύλακες της πόλης που μετά τη βάρδιά τους γλεντοκοπούν στα καπηλειά. Μια πόλη διαλυμένη από την οικονομική χρεωκοπία που επέφεραν οι πολεμικές συγκρούσεις με τη Ρωσία. Ένα κράτος που λυμαίνονται οι κρατούντες υψηλούς θώκους.  Εικόνες που θυμίζουν Μεσαίωνα ενώ η  Ευρώπη έχει  μεταβεί στην Αναγέννηση.

"Δεν ήταν το πρωινό φως που καθρεφτιζόταν άλικο στον κόλπο. Ήταν η ίδια η πόλη που επέπλεε σ' ένα λάκκο αίματος και πιο πολύ απ' αυτό το αίμα έτρεχε στους δρόμους, έξω από κάθε πόρτα και κάθε παραθύρι, σαν αφρισμένος χείμαρρος. Μπροστά στα μάτια μου ξύπνησαν οι νεκροί. Δεν υπήρχε ούτε μισό μέτρο στην πόλη που να μην είχε χρησιμοποιηθεί για εκτελέσεις, για νεκροταφείο θυμάτων πανώλης ή για λάκκους όπου πετούσαν όπως να 'ταν πτώματα σφαγιασμένων στρατιωτών- απότοκο του πολέμου. "

Ο Niklas Natt och Dag γράφει ένα βιβλίο που συνδυάζει το κοινωνικό/πολιτικό/ιστορικό στοιχείο και τα ενσωματώνει στη μορφή του αστυνομικού μυθιστορήματος.
Οι περιγραφές ακραία φρικιαστικές, προκαλούν αποστροφή. Η βία στα σκοτάδια της πόλης, η διεστραμμένη εγκληματική φύση των ανθρώπων, οι εξαθλιωμένοι κάτοικοι, η διεφθαρμένη ανώτερη κοινωνική τάξη, συνθέτουν ένα γοτθικό σκηνικό.

Ένα μυθιστόρημα που στοιχειώνει για μέρες κάθε αναγνώστη.


Μετάφραση: Γρηγόρης Κονδύλης