Κρέας για τους λύκους, Χάρι Κούνζρου

"Η δύναμη της αγέλης είναι ο λύκος, και η δύναμη του λύκου είναι η αγέλη."
Το Βιβλίο της Ζούγκλας, Ράντγιαρντ Κίπλινγκ

                 Red pills and Blue Lives 


Στη ταινία "The matrix", τέθηκε το δίλημμα red or blue pill: η επιλογή μεταξύ της παραμονής στο status quo (blue pill) και της ανατροπής που μπορεί να φέρει η αλήθεια στη ζωή μας (red pill).
Στο βιβλίο του "Red pill" (στην ελληνική μετάφραση: Κρέας για τους λύκους), ο Χάρι Κούνζρου διερευνά τα όρια της πλασματικής αίσθησης ασφάλειας σ' έναν κόσμο όπου εξακολουθεί να εδρεύει, υφαίνει και κινεί τα νήματα της εξουσίας μια ελίτ ακροδεξιών πολιτικών πεποιθήσεων.
Εργάζεται ως επίκουρος καθηγητής στο τμήμα δημιουργικής γραφής σε πανεπιστήμιο της Νέας Υόρκης.
Σ' ένα μικρό διαμέρισμα του Μπρούκλιν ζει με τη σύζυγό του Ρέι και την τρίχρονη κόρη τους Νίνα. Το πρώτο του βιβλίο, ένα σύγγραμμα περί γούστου στις τέχνες, εκδόθηκε πριν πέντε χρόνια και έτυχε θετικής αποδοχής. Η ακαδημαϊκή του καριέρα ωστόσο δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη.  Ο ίδιος νιώθει ότι έχει χάσει τον προορισμό του.  Έχει βαλτώσει. Τρομάζει από την ευτυχία που βιώνει στην οικογενειακή του ζωή,  ο φόβος τον καταρρακώνει, η επισφάλεια της ανατροπής, η ενδεχόμενη διάρρηξη του υμένα προστασίας των κεκτημένων αναστατώνουν την ψυχολογία του. Αισθάνεται ανήμπορος να προφυλάξει τους δικούς του ανθρώπους από έναν ξαφνικό κίνδυνο.

"Αν ο κόσμος ερχόταν ανάποδα θα ήμουν άραγε σε θέση θα προστατεύσω την οικογένειά μου;"

Αυτό το ερώτημα τριβέλιζε το μυαλό του, παράγωγο των φιλοσοφικών πεποιθήσεων που διερευνούσε για τη θέση του στην κοινωνία και τους "νόμους" που διέπουν αυτή, και της βίας που κυριαρχεί στον κόσμο.

"Οι γιατροί μου ήταν πιστοί υπηρέτες του status quo. Η δουλειά τους βασιζόταν στην υπόθεση ότι ο κόσμος είναι υποφερτός,
και όποιος έχει διαφορετική άποψη θα πρέπει να μεταπειστεί με την πειθώ ή με τα φάρμακα. Αλλά τι γίνεται αν ο κόσμος δεν είναι υποφερτός; Τι γίνεται αν η λογική αντίδραση είναι ένα τέλειο το ουρλιαχτό τρόμου;"

Το αναπάντεχο έρχεται στη ζωή του με τη μορφή μιας τρίμηνης υποτροφίας από το Κέντρο Κοινωνικών και Πολιτιστικών Μελετών Ντόιτερ για τη συγγραφή του νέου του βιβλίου για το "Λυρικό Εγώ". Η έρευνα του αφορά την αναζήτηση του εαυτού, του Υποκειμένου, του Εγώ και του Άλλου με στόχο την κατασκευή του εαυτού στην ποίηση. Παλινδρομεί ανάμεσα σε έργα των Γκαίτε, Χαίλντερλιν, Χάινριχ φον Κλάιστ, Αντόρνο, Σάρτρ, Άρεντ. Μεταβαίνει στη Βάννζεε με σκοπό να βρει τις ισορροπίες του και να ολοκληρώσει το βιβλίο του. Να επιστρέψει σπίτι του αποκαθαρμένος από κάθε φόβο και ανασφάλεια.
Οι συνθήκες εργασίας και διαβίωσης στο κέντρο αντιβαίνουν κάθε προσδοκώμενο. Θα εντείνουν την αγωνία του, θα τον καταστήσουν αναποτελεσματικό. Οι εγκαταστάσεις και η φιλοσοφία του κέντρου προάγουν τη συλλογικότητα, τη συνύπαρξη σε ανοιχτό εργασιακό χώρο όπου κυριαρχεί η διάδραση με τους υπόλοιπους υπότροφους. Ένα είδος Πανοπτικού, με την ιδιωτικότητα να χάνεται στην "ανοιχτότητα" ενός κοινού χώρου εργασίας. Μια αίσθηση ακατάπαυστης παρακολούθησης που εγείρει άβολα συναισθήματα "ντροπής".

"Η ντροπή είναι ντροπή για τον εαυτό μου.  Είναι η αναγνώριση του γεγονότος ότι είμαι τούτο το αντικείμενο που ο άλλος το παρατηρεί και το κρίνει. Ντροπή μπορώ να νιώθω μονάχα για την ελευθερία μου στο βαθμό που αυτή μου διαφεύγει για να μετατραπεί σε δεδομένο αντικείμενο...  Είμαι αυτός που είμαι μέσα σ' έναν κόσμο που εξαιτίας του Άλλου μου έχει γίνει ξένος" ( Ζαν Πωλ Σαρτρ - Το Είναι και το Μηδέν).

Αποφεύγει να ενταχθεί, να εργαστεί και να συμμορφωθεί στις αρχές του Κέντρου.  Τον απορροφά η αστυνομική σειρά Blue Lives, το περιεχόμενο της οποίας εκφράζει ακραίες απόψεις και περιλαμβάνει αποτρόπαιες σκηνές βίας. Μια τυχαία συνάντηση με τον δημιουργό της σειράς θα τον φέρει αντιμέτωπο με το μεταπολεμικό Ανατολικό Βερολίνο, τις πρακτικές της Στάζι, την ιδεολογία του άκρου της Δεξιάς, των ναζιστικών αντιλήψεων για τη φυλή. Ένα ταξίδι στο πρόσφατο παρελθόν που καταδεικνύει την επιβίωση επικίνδυνων απόψεων και την αναζωπύρωση τους στη σύγχρονη εποχή. Το "Κακό" που μεταλλάσσεται παίρνοντας νέες μορφές.

"Την ώρα που έκανα αυτές τις σκέψεις, αισθανόμουν παράλληλα την ανταγωνιστική παρουσία του Άντον, σαν δαιμόνιο θρονιασμένο στον ώμο μου."

Η διαφύλαξη της ατομικότητας, του ιδιωτικού βίου, θέτοντας όρια που αποκλείουν την αποξένωση από το κοινωνικό σύνολο. "Η ισχύς εν τη ενώση" των αδυνάτων έναντι της υφέρπουσας  κακόβουλης επιβολής εξουσίας σ' έναν κόσμο παρανοϊκό.
Οι πολλές μορφές του Μεφιστοφελή από το Ολοκαύτωμα στις θεωρίες συνωμοσίας, στο χαοτικό "σκοτεινό" διαδίκτυο, στις Προεδρικές εκλογές των ΗΠΑ το 2016.

"Οι άνθρωποι δεν μιλούν ποτέ για την παράνοια της απόφασης να κάνουμε οικογένεια παρά τα όσα γνωρίζουμε ως ενήλικες για τον κόσμο, ή για την τρομερή αίσθηση κινδύνου που πέφτει στους ώμους ενός άνδρα -και αναφέρομαι συγκεκριμένα στον άνδρα, ένα πλάσμα μαθημένο στην ταχύτητα, τη δύναμη και την εξουσία- όταν κάνει παιδιά. Εντελώς ξαφνικά είναι ευάλωτος με τρόπους που δεν τους φανταζόσουν καν. Πριν γίνω πατέρας ένιωθα ασφαλής. Τώρα που είχα παιδί, όλα είχαν αλλάξει, και μου φαινόταν πως η ασφάλεια του παρελθόντος δεν αποτελούσε εγγύηση για την ασφάλεια στο μέλλον. Μεγάλωνα, γινόμουν όλο και πιο αδύναμος. Κάποια στιγμή θα ξέμενα πίσω και θα ανακάλυπτα ότι πλέον ήμουν μόνος, αποκομμένος από την αγέλη"

Μετάφραση: Δέσποινα Κανελλοπούλου