Love me tender, Κονστάνς Ντεμπρέ

Γόνος μεγαλοαστικής οικογένειας, επιφανής δικηγόρος με ανερχόμενη καριέρα,  παντρεμένη και μητέρα ενός μικρού αγοριού. Αυτή είναι η αφηγήτρια του "Love me tender"  που φέρει την υπογραφή της Κονστάνς Ντεμπρέ. Γίνεται η ίδια ηρωίδα του μυθιστορήματος που διηγείται τη ζωή της.
Ένα ζευγάρι, όπως τόσα άλλα, αποφασίζει να πάρει χωριστούς δρόμους. Όταν δηλώσει την αλλαγή της σεξουαλικής της ταυτότητας και εγκαταλείψει την καριέρα της, θα έρθει σε ρήξη με τον πρώην σύζυγό της.  Θα χρησιμοποιήσει εναντίον της τον νέο τρόπο ζωής της. Η ομοφυλοφιλία της θα είναι για αυτόν μια απόρριψη,  μια ματαίωση του ανδρισμού του. Κλυδωνίζει την κοινωνική του θέση. Διαταράσσει το εδραιωμένο status quo. 

Θα την εκδικηθεί στερώντας της τον γιο τους.
Αυτό όμως που η κοινωνία δεν της συγχωρεί είναι η απόρριψη των συμβάσεων.  Εγκαταλείπει κάθε υλική δέσμευση, απεκδύεται επιβεβλημένους κοινωνικούς ρόλους, αποστασιοποιείται από το παρελθόν, διαγράφει κάθε στοιχείο πατριαρχικής προέλευσης, κάθε υποκρισία, κάθε καταπιεσμένο συναίσθημα, κάθε γενεσιουργό πηγή βίας. Αναπολεί τη σχέση με τη μητέρα της,  συντηρεί την επικοινωνία με τον πατέρα της. Βρίσκει σε αυτόν κομμάτια δικά της και του γιου της. Αναρωτιέται αν αρκεί η γονιδιακή συγγένεια για τη δημιουργία οικογένειας. Αποπειράται να ορίσει την έννοια του οικογενειακού κυττάρου ως κοινωνική δομή και συναισθηματική δέσμευση.
Μια σύγχρονη flâneuse που αναζητά έναν διαφορετικό τρόπο έκφρασης της μητρότητας. Ανακαλύπτει τον εαυτό της, τα θέλω, τις ανάγκες, τα συναισθήματά της. Περιπλανιέται στους δρόμους του Παρισιού,  κολυμπά στις πισίνες διαφορετικών δημοτικών διαμερισμάτων, γράφει το βιβλίο της, γεμίζει το κορμί της τατουάζ, ξυρίζει το κεφάλι της, αλλάζει συνεχώς ερωτικές συντρόφους.
Εκτός του ταξικού και έμφυλου διαχωρισμού και ρατσισμού, τίθεται υπό συζήτηση η έμφυτη ιδιότητα της μητρικής αγάπης και της γονεϊκής σχέσης.
Επιλέγει να ζήσει ελεύθερη, χωρίς δίχτυ ασφαλείας, διεκδικώντας την επαφή με τον γιο της, βιώνοντας το πένθος για την απώλεια μιας ζωής που δεν ήταν δική της.
Αφήνει τις στάχτες της ετεροκανονικότητας να παρασυρθούν από τον άνεμο που δημιουργεί το δικό της μη συμβατό μοντέλο ύπαρξης και διαβίωσης.


"Είναι μεγάλη γιορτή να διαπιστώνεις ότι μπορείς να αντέξεις τις καταστάσεις. Όσο για τον πατέρα σου και εμένα, και τον θυμό του εναντίον μου, και ό,τι μπορεί να είπε για εμένα, στον δικαστή και σε εσένα, μην σοκάρεσαι. Μην του κρατάς κακία. Είναι κοινότοπο, ξέρεις, να τσακώνονται πρώην εραστές. Είναι μία παλιά ιστορία, το βιτριόλι που πετάει ο ένας στο πρόσωπο του άλλου όταν παύουν να αγαπιούνται. Για να είμαι ειλικρινής, το προτιμώ χίλιες φορές από τους ανθρώπους που δειπνούν μαζί τη μέρα του διαζυγίου τους. Προτιμώ την αλήθεια του πολέμου από την υποκρισία της ειρήνης."

Μετάφραση: Χαρά Σκιαδέλλη