ANNE CARSON, Η ομορφιά του συζύγου

Μυθοπλαστικό δοκίμιο
σε 29 Τάνγκο
Μετάφραση: Ευτυχία Παναγιώτου,
Δημήτρης Αθηνάκης


"Ήταν μόνο οι δυο τους μαζί χαμένοι στο σπειροειδές μονοπάτι της ομορφιάς του συζύγου.
Και τότε
εκείνη άρχισε να γίνεται η πτώση του, αν βοηθά η μνήμη, μια που εκείνος ήταν εξαρχής ήρεμος.
Καλύτερα να είσαι η πτώση του από το να μην είσαι σκέφτεται."

Σε αυτό το υβριδικό κείμενό της η Anne Carson χρησιμοποιεί τη δομή, το ρυθμό του Τάνγκο, την πρόζα, τη λογοτεχνική κριτική, τις διακειμενικές αναφορές, για να συνθέσει ένα δοκίμιο για την επιθυμία, τη ζήλια, την κτητικότητα, τη χειριστική συμπεριφορά κι όσα συμβαίνουν σε έναν γάμο. Κοιτάζουμε τη σχέση ενός ζευγαριού μέσα από τη ρωγμή που δημιουργεί η προδοσία, η μοιχεία.
Ανάμεσα στα 29 Τάνγκο παρεμβάλλονται στίχοι του John Keats, κάνοντας μνεία στην οπτική του για την ομορφιά ενώ εκ παραλλήλως αφηγείται το χρονικό ενός γάμου.

"ούτε οι πιο ισχυρές μας φαντασιώσεις δεν μπορούν να ξεπεράσουν αυτό το Πανδαιμόνιο"
John Keats, σημείωση στο αντίτυπο του του Χαμένου Παράδεισου, 1.706-730

Χρησιμοποιώντας ως δομική συσκευή το Τάνγκο ενορχηστρώνει και κλιμακώνει την εξέλιξη της συζυγικής σχέσης και τα συναισθήματα.
Παραμένει αταξινόμητη όσον αφορά το λογοτεχνικό είδος αφού σκοπός της είναι ο πειραματισμός με συνδυασμό διαφορετικών λογοτεχνικών ειδών.
Συχνές είναι οι αναφορές στα Ομηρικά έπη, τη μυθολογία, τη φιλοσοφική σκέψη του Πλάτωνα, του Αριστοτέλη, του Παρμενίδη.

"Όχι γιατί είχα ανάγκη, σαν την Περσεφόνη, να βρω ηρεμία στο θάνατο.
Όχι, όπως γράφει ο Keats, από για να κερδίσω χρόνο.
Όχι, όπως το τάνγκο, από καθαρή ακολασία. Αλλά, ω, φαινόταν γλυκό.

Να λες ότι η Ομορφιά είναι Αλήθεια και τέλος.
Αντί να την τρως.
Αντί να θέλεις να τη φας. Αυτή ήταν η αγνή αρχική μου σκέψη.
Παράβλεψα όμως κάτι.
Ότι το όμορφο όταν το συναντούσα θα αποδεικνυόταν προγενέστερο - μέσα στην ίδια μου την καρδιά, ήδη φαγωμένο.
Όχι εκεί έξω με σκοπιμότητα, με ναούς, με τον Θεό.
Μέσα.  Αυτός ήταν ήδη εγώ.
Προϋπόθεση του εγώ."