Ζαφείρη, μη φοβάσαι, πάρε μία βέσπα, Γιώργος Γκόζης

"Τάσσομαι αναφανδόν και εξάπαντος με τους αδύναμους, τους αγωνιστές της ζωής και τους περιθωριακούς. Δεν τους κλείνω συνωμοτικά μόνο το μάτι αλλά κλίνω και το γόνυ. Τάσσομαι αναφανδόν με το βίωμα."

Ο Γιώργος Γκόζης επιστρέφει συγγραφικά με τη νέα του συλλογή διηγημάτων  "Ζαφείρη, μη φοβάσαι, πάρε μία βέσπα".
Ένα μέρος των διηγημάτων είχαν δημοσιευτεί πρώτη φορά σε έντυπα ή ψηφιακά λογοτεχνικά περιοδικά. Συγκεντρώθηκαν και μαζί με αδημοσίευτα κείμενα του συγγραφέα απαρτίζουν την παρούσα έκδοση.
Διαποτισμένη με μνήμες από τη γενέθλια πόλη του, η συλλογή αυτή αποτυπώνει τα στοιχεία που συνθέτουν την εικόνα της μεταπολιτευτικής Ελλάδας. Περιδιαβαίνει στους δρόμους της Θεσσαλονίκης και στις αναμνήσεις που ανασύρει μέσα από αυτήν την περιήγηση. Σημεία της τοπογραφίας της Θεσσαλονίκης,  πρόσωπα οικεία και ανοίκεια, δημιουργούν συνειρμούς, κατευθύνοντας τη σκέψη στους λαβύρινθους της μνήμης.
Πρόκειται για μία χιουμοριστική και συνάμα νοσταλγική ανασκόπηση. Ένας επαναπροσδιορισμός του γίγνεσθαι μέσα από το αστικό τοπίο.
Η Ελλάδα που ανοικοδομείται με τις αντιπαροχές, επιχειρηματίες παρερμηνευμένων μακιαβελικών τακτικών, παλιές αίθουσες κινηματογράφου, αγαπημένα βιβλιοπωλεία, το εμβληματικό έντυπο "Παράλλαξη", η Διεθνής Έκθεση Βιβλίου Θεσσαλονίκης, τα σεμινάρια δημιουργικής γραφής, οι αυτοεκδόσεις.
Σκωπτικός και γλυκόπικρος, στηλιτεύει και επισημαίνει τη διαχρονικότητα συμπεριφορών, απόψεων,  κατεστημένων.  Στη βάση της η καθημερινότητα παραμένει αγκιστρωμένη και εγκλωβισμένη στα ίδια ζητούμενα.
Η συλλογή χωρίζεται σε δύο μέρη: "Αντιπαροχή" και "Θέλεις να τα φτιάξουμε;".
Στην πρώτη ενότητα τα διηγήματα περιστρέφονται γύρω από την πόλη της Θεσσαλονίκης του παρελθόντος, είτε με υπόρρητη είτε με απροκάλυπη αναφορά και σύγκριση με το σήμερα.
Η δεύτερη ενότητα αποτελείται από αφηγήσεις με άξονα το ανθρώπινο στοιχείο, πρόσωπα του παρελθόντος που ταξιδεύουν στο παρόν.

"Τα ετοιματζίδικα κοστούμια ως γνωστόν, δεν έχουν πολιτική συνείδηση που να αποκλίνει: Έχουνε ραμμένο τον καβάλο καταμεσής, ντάνγκ στο κέντρο. Καμία δεξιά ή αριστερή πρόνοια. Τα ετοιματζίδικα κοστούμια, όσο επώνυμα κι όσο ακριβά κι αν είναι, εξακολουθούν να παραμένουν αυτό που στα ελληνικά εσχάτως ονομάζεται politically correct. Αυτή η φράση του κυρ Νίκου του ραπ τι ήρθε στο μυαλό του Εύη του Ασυνείδητου ενώ κοιτάζει το είδωλό του στον καθρέφτη, την ώρα που κλαδεύει τις τρίχες των αυτιών και της μύτης του και όταν προσεκτικά ετοιμάζεται να ψαλιδίσει και τα απείθαρχα φρύδια του, τα προεξέχοντα σχεδόν εβδομαδιαίως τον τελευταίο καιρό, ώστε να μετατραπούν και αυτά σύντομα προσεχώς σε φρύδια politically correct. "