Ο ΖΙΛ ΚΑΙ Η ΝΥΧΤΑ, HUGO CLAUS

Ο Hugo Claus, μέσα από ένα θεατρικό μονόλογο, παρουσιάζει τη ζωή του Ζιλ ντε Ραι.
Στο δικαστήριο της Νάντης, ενώπιον των εκπροσώπων του Νόμου, της Εκκλησίας και της κοινωνίας, ο Ζιλ ντε Ραι απολογείται για τα ειδεχθή εγκλήματα του. Κατηγορείται για τη δολοφονία πάνω από 140 παιδιών, τον αποκεφαλισμό, τον τεμαχισμό, τον σοδομισμό, τη βεβήλωση των άψυχων κατακρεουργημένων κορμιών τους.
Με την προσωπικότητα του Ζιλ ντε Ραι έχουν ασχοληθεί, μεταξύ άλλων, ο Joris-Karl Huysmans  στο έργο του Là-Bas και ο Georges Bataille που συγκέντρωσε α πρακτικά της δίκης και τις καταθέσεις των μαρτύρων στον τόμο που κυκλοφόρησε το 1965 "Η δική του Ζιλ ντε Ραι".
Η μεταφράστρια Μαρία Ευσταθιάδη επέλεξε ως επίλογο της παρούσας έκδοσης να παραθέσει δύο αποσπάσματα από το έργο του G. Bataille καθώς και ένα κεφάλαιο από το
Lá-Bas του Huysmans.

Παραμένει απορίας άξιον πώς ο ευσεβής χριστιανός, ο Στρατάρχης της Γαλλίας, ο συμπολεμιστής της Ζαν Ντ' Αρκ, μεταμορφώθηκε σε αυτό το τέρας που έβρισκε ικανοποίηση διαπράττοντας αποτρόπαια εγκλήματα αναζητώντας στο θάνατο το κάλλος της ζωής.
Ο χαρακτήρας και η συμπεριφορά του Ζιλ ντε Ραι εξετάζονται υπό το πρίσμα της βίας και της αγριότητας την εποχή του Μεσαίωνα. Η παράδοση της αγριότητας στην εκπαίδευση των ιπποτών χαρακτηρίζει τις πολεμικές κοινωνίες της εποχής. Η αχαλίνωτη, βάναυση βία που κυριαρχούσε την περίοδο του Μεσαίωνα φέρει τη μορφή μίας βίας αρχαϊκής.
Η ζωή δεν είχε την αξία που της δόθηκε στους μετέπειτα αιώνες. Οι εξαφανίσεις των δεκάδων παιδιών δεν είχαν εγείρει αντιδράσεις.  Ο Ζιλ ντε  Ραι, έχοντας  κατασπαταλήσει την περιουσία του, συνελήφθη επειδή δεν αναγνώρισε την πώληση του κάστρου του στο Saint-Étienne-de-Mer-Morte και προσέβαλε την ιερότητα του εκκλησιαστικού χώρου εισβάλλοντας ένοπλος σε  παρεκκλήσι για να συλλάβει για όμηρο τον ιερέα που ήταν αδελφός του Ζοφρουά ντε Φερόν, νόμιμου ιδιοκτήτη του Saint-Étienne.
Στην πορεία στις κατηγορίες εις βάρος του, εκτός των παιδοκτονιών, προστέθηκε ο σατανισμός.

"Φιλούσα... χάιδευα... και βίαζα το νεκρό παιδί... και θαύμαζα... χάζευα... καμιά φορά, ώρες ολόκληρες... τα ομορφότερα παιδιά, το πιο όμορφο κεφάλι, τα πιο ωραία μέλη...
Κι άνοιγα τα σώματα τους, και μαγευόμουνα στη θέα των εσωτερικών οργάνων τους..."

Ο ανομολόγητος σαδισμός του φαίνεται ως απόρροια ενός διεστραμμένου ψυχισμού, μιας λογικής στρεβλής διαποτισμένης από την αρχαϊκή βία.

Παρόμοια και η περίπτωση της κόμισσας Ελισάβετ Μπάθορι. Στην Ουγγαρία του 16ου αιώνα η "Αιματοβαμμένη Κυρία του Καχτίτσε" βασάνιζε και σκότωνε νεαρά κορίτσια της υψηλής κοινωνίας. Οι πρώτες καταγγελίες εναντίον της έπεσαν στο κενό λόγω της ισχυρής πολιτικής και οικονομικής της θέσης. Συνελήφθη στις 29 Δεκεμβρίου 1610 για πολιτικούς λόγους και παρέμεινε φυλακισμένη έως ότου συγκεντρωθούν στοιχεία για τις παλαιότερες καταγγελίες εις βάρος της.

Και οι δύο δικάστηκαν εξ αφορμής των φρικιαστικών εγκλημάτων τους ενώ οι πραγματικοί λόγοι ήταν θρησκευτικοί και πολιτικοί.

Μετάφραση: Μαρία Ευσταθιάδη