Ντέλμορ Σβάρτς, Ο κόσμος είναι ένας γάμος

 

"Δεν εννοώ πως αυτή η ζωή είναι απλώς ένα πάρτι, ένα οποιοδήποτε πάρτι. Είναι ένας γάμος, το πιο σπουδαίο είδος πάρτι, γεμάτο χαρά, φόβο, ελπίδα, άγνοια. Και σ' αυτό το πάρτι υπάρχουν αρκετά μέλη και ρόλοι για όλους και, αν δεν μπορούνε όλοι να παίξουν όλους τους ρόλους, ωστόσο όλοι μπορούν να έρθουν στο πάρτι, όλοι μπορούν να έρθουν στο γαμήλιο συμπόσιο' και όποιος δεν καταλαβαίνει πως βρίσκεται σ' ένα γαμήλιο συμπόσιο, απλώς δεν βλέπει πέρα από τη μύτη του. Τι σημασία έχει αν είναι ζωντανός ή νεκρός, αν δεν καταλαβαίνει πως ο κόσμος είναι ένας γάμος".
" Δεν με ξεγελάτε εμένα", είπε η Λόρα, " ο κόσμος είναι μια κηδεία. Όλοι πορευόμαστε προς τον τάφο, ό,τι κι αν λέτε 'σείς. Σταθείτε να σας δώσω μια καλή συμβουλή, σε όλους σας. Δική σας νύφη ας είναι η συνείδηση σας".

Στη Νέα Υόρκη του Μεσοπολέμου και της οικονομικής ύφεσης μια παρέα ονειροπόλων νέων που συζητούν για κοινωνικά και φιλοσοφικά ζητήματα σχηματίζεται.  Οι συναθροίσεις τους θυμίζουν φιλοσοφικά συμπόσια της αρχαιότητας. 

Ο Ράντγιαρντ Μπελ, επίδοξος θεατρικός συγγραφέας, ήταν η κεφαλή αυτού του κύκλου ανθρώπων.  Τόπος συγκέντρωσής τους το διαμέρισμα της αδερφής του Λόρας. Μια γυναίκα που, παρόλο την οικονομική ανεξαρτησία της και την επαγγελματική αποκατάσταση της, απεγνωσμένα αναζητούσε σύζυγο. 

Την παρέα συμπλήρωναν ο Έντμουντ Κις ένας αδιόριστος καθηγητής φιλοσοφίας, ο Τζέικομπ Κοέν που ήθελε να γίνει ρεπόρτερ, ο Φέρντιναντ Χάραπ που προσπαθούσε να γίνει συγγραφέας,  οι Φράνσις Φρεντς και Μάρκους Γκρος που ήταν καθηγητές δευτεροβάθµιας εκπαίδευσης, ο Λόιντ Τάιλερ ακόμα μαθητής.

Από τις συζητήσεις τους σχηματίζεται το κοινωνικό οικοδόμημα της περιόδου και παράλληλα προβάλλονται και κρίνονται οι επιλογές των προηγούμενων γενιών. Τους ενώνει η περιφρόνηση για τα συμβατικά πρότυπα συμπεριφοράς και η οικονομική δυσχέρεια που έχει γίνει τροχοπέδη ακόμα και για τη σκέψη του γάμου. 

Η επιτυχία καθενός κρίνεται από το πόσα χρήματα βγάζει. Όποιες κι αν είναι οι αρετές κάποιου αυτό που έχει σημασία είναι το ύψος των αποδοχών του.  Τίθεται το ερώτημα τις επιρροής που έχει στη σκέψη,  στις απόψεις, στις προσδοκίες και στα όνειρα τους η οικονομική εξασφάλιση.
Συζητούν για το δικαίωμα ενός σοσιαλιστικού κράτους να αποφασίζει την ενταξη της διδασκαλίας των θρησκευτικών στο εκπαιδευτικό πρόγραμμα. Διαλέγονται τη δημιουργία μιας σύγχρονης Κιβωτού και τα κριτήρια επιλογής συμμετοχής σε αυτήν. Πραγματεύονται το φαινόμενο του καταναλωτισμού που κάνει την εμφάνιση του στην Αμερική πέντε χρόνια μετά το οικονομικό κραχ του 1929. Καταλήγουν στην προσπάθεια αξιολόγησης των ουσιαστικών παραγόντων της ύπαρξης,  όσα απαρτίζουν το ευ ζην.

Μετάφραση: Σοφία Αυγερινού

Πρόλογος: Δημήτρης Μαρκόπουλος