Το δώρο του Χάμπολντ, Saul Bellow

Το μυθιστόρημα του Saul "Το δώρο του Χάμπολντ" αν και λόγω τίτλου θα υποθέταμε ότι αφορά τη βιογραφία του Βον Χάμπολντ Φλάισερ από τον Τσάρλι Σιτρίν, στην πραγματικότητα αποτελεί μία διπλή καταγραφή απομνημονευμάτων.

Πιστεύεται πως πηγή έμπνευσης του μυθιστορηματικού Χάμπολντ ήταν ο Delmore Schwartz καθώς οι ζωές τους έχουν κοινά στοιχεία και ο Saul Bellow υπήρξε προστατευόμενος του.

Ο νεαρός Σιτρίν, μεγαλωμένος στα Μεσοδυτικά, καταφέρνει να συναντήσει το ίνδαλμά του, τον ποιητή Βον Χάμπολντ Φλάισερ. Ξεκίνησε με το λεωφορείο έχοντας κατεύθυνση τα Ανατολικά, για να βρεθεί κοντά στον Χάντμπολντ. Η συνάντηση τους ήρθε μετά την μακροσκελή επιστολή που ο Σιτρίν του έγραψε. Ήταν η αρχή μιας φιλίας. Ο Σιτρίν έγινε ο προστατευόμενος του Χάμπολντ. Ο καταξιωμένος ποιητής τον σύστησε σε κόσμο, τον βοηθούσε να επιλέγει βιβλία για να γράφει τις κριτικές του, υπήρξε αρωγός σε κάθε προσπάθεια του.

Η επιτυχία του Χάμπολντ κράτησε περίπου δέκα χρόνια. Στα τέλη της δεκαετίας του '40 ξεκινά η καθοδική πορεία του ενώ παράλληλα αποκτά αναγνώριση και καταξίωση ο Σιτρίν. Η πτώση του ενός συμβαίνει ταυτόχρονα με την άνοδο του άλλου.

Αφηγητής του βίου τους ο ίδιος ο Τσάρλι Σιτρίν. Διηγείται τη ζωή του στο σήμερα ξεδιπλώνοντας το παρελθόν του. Επιτυχίες, κέρδη, γάμοι, ένα διαζύγιο, φίλοι από τη ζωή του στο Σικάγο όταν ήταν παιδί, η επιστροφή του εκεί, ο θάνατος του Χάμπολντ, η διαθήκη και το δώρο που του αφήνει. Ένα πλήθος περιπετειών που συνθέτουν τη ζωή του αναπτύσσεται μέσα από μία αφήγηση γεμάτη σαρκασμό για το σύγχρονο τρόπο ζωής στο μεταπολεμικό κόσμο. Αναφέρεται στις συζητήσεις του με τον Χάμπολντ για την τέχνη του Αντονίν Αρτώ, τους γλωσσικούς φινεγκανισμούς, την άποψη του Τζόυς για τη γλώσσα, την πολιτική κατάσταση, τη λογοτεχνία,

Όπως και στο "Άδραξε τη μέρα", στηλιτεύει την πλασματική οικονομική ευμάρεια που προέκυψε από το χρηματιστήριο, την κατάρρευση της οικονομίας με το κραχ του '29, την άνοδο του καπιταλιστικού συστήματος, ως νέο τρόπο ζωής τον άκρατο καταναλωτισμό της επίκτητης κατασκευασμένης ματαιοδοξίας και αυτοπραγμάτωσης μέσω του υλισμού.

Ο Σιτρίν μας παρασύρει σε ένα ταξίδι υπαρξιακής αναζήτησης από τον πλατωνισμό στην ανθρωποσοφία του Ρούντολφ Στάινερ.

Κάνει την ανασκόπηση της ζωής του. Πνευματισμός, μυστικισμός, φιλοσοφία, ο αέναος κύκλος της ζωής, η ανατομία της ψυχής, η αποξένωση από τη φύση, το υπο-ατομικό και γαλαξιακό επίπεδο, ζητήματα θεμελιώδη που απασχόλησαν και απασχολούν τη φιλοσοφική σκέψη και κάθε μορφή τέχνης. Στο απόγειο αυτών ο θάνατος.

"Είχα την περίεργη διαίσθηση πώς η ίδια η φύση δεν ήταν κάπου εκεί πέρα, ένας αντικειμενικός κόσμος αιώνια διαχωρισμένος από τα υποκείμενα, αλλά ότι καθετί το εξωτερικό αντιστοιχούσε σαφώς σε κάτι εσωτερικό, ότι οι δύο επικράτειες ήταν ταυτόσημες, απόλυτα συμβατές και εναλλάξιμες, και ότι φύση ήταν η ίδια μου η μη συνειδητή ύπαρξη. Την οποία μπορούσα να γνωρίσω μέσω διανοητικής προσπάθειας, επιστημονικής μελέτης και εσωτερικής ενατένισης. Κάθε πράγμα στη φύση απεικόνιζε κάτι μέσα στην ίδια την ψυχή μου."

Μετάφραση: Μαργαρίτα Ζαχαριάδου

Εισαγωγή: Jeffrey Eugenides