Κανείς δε μιλάει γι'αυτό, Patricia Lockwood

Το μυθιστόρημα "κανείς δε μιλάει γι' αυτό" της Patricia Lockwood έχει αφηγήτρια μια νέα γυναίκα. Στη διαφορετική τεχνική αφήγησης, που υιοθετεί στα δύο μέρη που το αποτελούν, έγκειται η προσπάθεια της συγγραφέως να αναδείξει την αντίφαση μεταξύ της πραγματικής ζωής και της διαδικτυακής. 

Το πρώτο μέρος του μυθιστορήματος έχει τη μορφή ημερολογιακών καταγραφών. Η γραφή προσομοιάζει σε μια μίξη κώδικα και εξομολόγησης. Η φόρμα των tweets, για τα οποία η συγγραφέας έγινε γνωστή στο ευρύ κοινό, ενσωματώνεται στις σκέψεις που μας μεταφέρει. Ταυτόχρονα διατηρεί την αιχμηρή, προκλητική ποιητικότητά της.

Καθημερινά εισέρχεται στην πύλη, εννοώντας τον ψηφιακό χώρο του διαδικτύου. Εκεί με χιούμορ και ρεαλισμό συνομιλεί με άλλα μέλη της κοινότητας ή αναρτεί σύντομα καυστικά σχόλια. Σε σημεία θυμίζει τον βρώμικο ρεαλισμό του Μπουκόβσκι. Εντύπωση κάνει η απουσία συναισθήματος καθώς όλες οι περιγραφές σχέσεων και εμπειριών στερούνται της όποιας συναισθηματικής έκφρασης, μεταφέροντας ένα κλίμα ψυχικής αποσύνδεσης. 

Στο δεύτερο μέρος της αφήγησης ο πραγματικός κόσμος εισέρχεται και εξοβελίζει την ψηφιακή της υπόσταση. 

Οι οικογενειακές σχέσεις - δεσμοί άρρηκτοι - συνενώνουν τα μέλη της οικογένειας μπροστά στην αντιμετώπιση ενός άκρως δυσβάσταχτου διλήμματος.

Η αποστασιοποίηση, η στεγνή γλώσσα του πρώτου μέρους υποχωρεί. Η συγγραφέας παρουσιάζοντας κοινωνικά ζητήματα, με τις ηθικές και πολιτικές προεκτάσεις τους, δημιουργεί συναισθηματική φόρτιση που κορυφώνεται. Ο αναγνώστης προβληματίζεται για τη σημασία της ύπαρξης, της ποιότητας ζωής, του δικαιώματος επιλογής πάνω στη ζωή. 

Καθιστά εμφανή τη διαφορετική λειτουργία/διαμόρφωση της γλώσσας μέσα στα διαφορετικά πεδία χρήσης της. 

Επισημαίνει την αποξένωση, την έλλειψη συναισθηματικής εγγύτητας που προκύπτει από την υπερβολική ενασχόληση με το διαδίκτυο και η οποία μεταφέρεται και στην ερωτική ζωή. 

Η τραγικότητα του να χάνεις τον εαυτό σου σε αντίστιξη με τη μέγιστη τραγωδία της ζωής. 

Μια εξόρυξη από το ψηφιακό περιβάλλον και η επαναφορά στον υλικό κόσμο. 

Την αξιόλογη μετάφραση επιμελήθηκε η Μυρσίνη Γκανά.

Το βιβλίο κυκλοφόρησε πρόσφατα από τις εκδόσεις Ψυχογιός.

SPOIL ALERT SECTION:

Η συγγραφέας ενσωματώνοντας βιώματα και εμπειρίες της στο μυθιστόρημα της επισημαίνει κοινωνικά ζητήματα όπως η μισαναπηρία, η επιλογή να γεννηθεί ένα παιδί με αναπηρία ή πρόβλημα υγείας που θα οδηγήσει σε πρόωρο θάνατο, η νομοθεσία περί εκτρώσεων, οι ανάγκες που δημιουργούνται σε μια οικογένεια που φροντίζει άτομο με αναπηρία, ο αποκλεισμός των θρησκευτικών πεποιθήσεων στη λήψη πολιτικών/νομικών αποφάσεων. 

Λίγα λόγια για τη συγγραφέα:

Η ΠΑΤΡΙΣΙΑ ΛΟΚΓΟΥΝΤ είναι συγγραφέας τεσσάρων βιβλίων, συμπεριλαμβανομένου του μυθιστορήματος ΚΑΝΕΙΣ ΔΕ ΜΙΛΑΕΙ ΓΙ’ ΑΥΤΟ, που έγινε διεθνές μπεστ σέλερ, τιμήθηκε με το Βραβείο Dylan Thomas, ήταν υποψήφιο για το Βραβείο Booker και το Women’s Prize for Fiction, και έχει μεταφραστεί σε 20 γλώσσες. Το αυτοβιογραφικό βιβλίο της Priestdaddy, που κυκλοφόρησε το 2017, τιμήθηκε με το Βραβείο Thurber για το αμερικανικό χιούμορ και περιλαμβάνεται στη λίστα με τα 100 καλύτερα βιβλία του 21ου αιώνα της εφημερίδας The Guardian. Έχει εκδώσει επίσης δύο ποιητικές συλλογές, Motherland Fatherland Homelandsexuals (2014) και Balloon Pop Outlaw Black (2012). Κείμενα της Λόκγουντ έχουν δημοσιευτεί σε έντυπα όπως The New York Times, The New Yorker και London Review of Books, όπου αρθρογραφεί τακτικά. Ζει στη Σαβάνα της Τζόρτζια.

[Πηγή: Εκδόσεις Ψυχογιός]