Ψηφιακός Νάρκισσος, Γιώργος Λαμπράκος

 

Η συλλογή διηγημάτων «Ψηφιακός νάρκισσος» του Γιώργου Λαμπράκου κυκλοφόρησε το 2014 από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης. Το περασμένο έτος επανεκδόθηκε από τις εκδόσεις Οκτώ.

Πρόκειται για δεκατρία διηγήματα που προβάλουν πτυχές της ζωής του σύγχρονου ανθρώπου στην κοινωνία της τεχνολογίας, των ιατρικών επιτευγμάτων, των ορίων που συγχέονται ή μετακινούνται λόγω των αλλαγών που επιφέρουν οι νέες συνθήκες.

Στον νέο κόσμο της εικονικής πραγματικότητας και των παρεμβάσεων της επιστήμης σε κάθε στάδιο και τομέα της ανθρώπινης ύπαρξης, ο άνθρωπος τοποθετεί τον εαυτό του στο επίκεντρο του σύμπαντός του. Η εποχή της ατομικότητας είναι η κοινωνική συνθήκη από την εποχή του Διαφωτισμού. Προσαρμόζεται και εξυπηρετεί τις μεταβαλλόμενες ανάγκες του ανθρώπου κατά την πάροδο του χρόνου και την ανάπτυξη και εξέλιξη της επιστήμης.

Κάθε διήγημα παρουσιάζει αυτές τις αλλαγές στον τρόπο ζωής και τις ανατροπές σε στεγανά, προκαταλήψεις και στερεότυπα που επικρατούσαν μέχρι πρόσφατα.

Ο σολιψιστής ερευνητής του Ντεκάρτ που μετεγγράφει παραποιώντας το cogito ergo sum ως cogito ego sum.

Αν δεν εξισώσεις τον εαυτό σου με τον Θεό, δεν πρόκειται να καταλάβεις τον Θεό. Αν όμως έχεις το Θεό μέσα σου, αργά ή γρήγορα θα εξισωθείς μαζί του. Εγώ που εξίσωσα τον εαυτό μου με τον Θεό, γιατί δεν με καταλαβαίνω;

Ο αριθμός των βιολογικών και θετών γονέων που προκύπτουν κατά την υιοθεσία, την εξωσωματική γονιμοποίηση με δότες γενετικού υλικού, τη μεσολάβηση παρένθετης μητέρας, το συνδυασμό όλων αυτών των περιπτώσεων, τα κοινωνικά και ηθικά ζητήματα που εγείρονται.

Έχω πέντε γονείς, δυο πατέρες και τρεις μητέρες(...) Ξέρω, δεν σας εκπλήσσω ιδιαίτερα, αφού έχετε ακούσει πολλές αντίστοιχες περιπτώσεις, ενώ είμαι σίγουρη πως κάποιοι από εσάς θα μας σοκάρουν με τις αποκαλύψεις τους.

Οι χάκερς, οι εικονικές ψηφιακές περσόνες, οι υποκλοπές, το ψηφιακό ίχνος που παραμένει ενεργό ακόμα και μετά τον βιολογικό θάνατο.

Στο μεταξύ, ένα πνεύμα εξακολουθεί να ζει μετά θάνατον με την αρωγή της τεχνολογίας, η οποία υλοποιεί, έστω και έμμεσα, τον πνευματικό πόθο των θρησκευόμενων και άθρησκων ατόμων για αθανασία. Ο θάνατος δεν είναι ο τελευταίος διακόπτης.

 

Οπισθόφυλλο:

Στον Ψηφιακό Νάρκισσο οι αρχαίοι μύθοι αποκτούν μεταμοντέρνα αμφίεση και οι διαχρονικές αυταπάτες φορούν υπερσύγχρονα προσωπεία. Δεκατρείς ιστορίες διακτινίζουν τον αναγνώστη στο πιο κοντινό αύριο.

Ένα πρόγραμμα τεχνητής νοημοσύνης γράφει το διήγημα που του ανατέθηκε. Ένας άστεγος αξιοποιείται ως εικαστικό έργο. Δύο αδέρφια συγκρούονται θανάσιμα στον κόσμο του μεταχρήματος. Ένας ιδιοφυής επιχειρηματίας επινοεί μια φονική βιοτεχνολογία. Μια ανθρωπολόγος βρίσκει το νόημα της ζωής μακριά από τη μεγαλούπολη. Ένας νεκρός αναστατώνει την αστυνομία με την ψηφιακή δράση του. Ένα διαδικτυακό φόρουμ μετατρέπεται σε αρένα. Ένας ιδανικός υπάλληλος παθαίνει ποίηση.

Σε αυτές και άλλες ιστορίες οι κλασικές διχοτομίες φύση-πολιτισμός, άνθρωπος-μηχανή, άνδρας-γυναίκα, πραγματικό-εικονικό πνέουν τα λοίσθια, φανερώνοντας συνάμα την τραγικωμωδία του ναρκισσισμού: κάθε άτομο πιστεύει πως είναι το κινητό κέντρο του σύμπαντος. Αμφίθυμοι απέναντι στην τεχνοεπιστήμη, τον υπηρέτη που γίνεται αφέντης, καλούμαστε να διαχειριστούμε το σοκ του μέλλοντός μας.

 

Λίγα λόγια για το συγγραφέα:

Ο Γιώργος Λαμπράκος γεννήθηκε το 1977 στην Αθήνα, όπου ζει και εργάζεται. Έχει γράψει και μεταφράσει πάνω από σαράντα βιβλία. Κείμενά του για τις τέχνες και τον πολιτισμό δημοσιεύονται τακτικά σε περιοδικά και εφημερίδες. Διατηρεί την "ιστοσανίδα" https://lamprakos.wordpress.com/